Wednesday, March 27, 2013

দয়াৰ ঠাকুৰ হৰি যদুমণি ঐ ৰাম!

ৰাগ - ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং ।। দয়াৰ ঠাকুৰ হৰি যদুমণি ঐ ৰাম!
                                      অধমে তোমাৰ নাম ডাকে।
          কৃপা কৰা নাৰায়ণ আহ্মাৰ চঞ্চল মন
                                      তোহ্মাৰ চৰণে যেন থাকে।।

পদ ।। এক বিপ্ৰ অজামিল               মন্দমতি পাপশীল
                          পুত্ৰভাৱে সুমৰি তোহ্মাৰে।
           কৰ্ম্মবন্ধ কৰি নাশ                বৈকুণ্ঠে পাইলেক বাস
                          ইটো অতি বিদিত সংসাৰে।।

           তাতো কোটি কোটি গুণ        পাপমতি নিদাৰুণ
                          তোমাৰ নামত কৈলোঁ আশা।
           পৰম পতিত আমি                পতিত-পাৱন তুমি
                          ই জানিয়া কৰিলোঁ ভাৰসা।।

           ধন্য ধন্য কলিকাল                ধন্য নৰতনু ভাল
                          ধন্য ধন্য ভাৰতবৰিষে।
           তপ-জপ-যজ্ঞ তেজি             তোহ্মাৰ চৰণে ভজি
                          তুৱা নাম ঘুষিও হৰিষে।।

           সকল নিগমে কয়                  অতয়ে তোহ্মাক পায়
                          আক ভালে জানিয়া নাৰায়ণে।
           মাধৱ মূৰুখ-মতি                  সত্যে সত্যে যদুপতি
                          তুৱা পাৱে পশিলোঁ শৰণে।।

গোপাল ভাবিয়ো মন! সকল যতনে

ৰাগ - ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং ।। গোপাল ভাবিয়ো মন! সকল যতনে।
          হৰি বিনে কেনে আন চিন্তা অকাৰণে।।

পদ ।। অথিৰ জীৱন ধন, যৌৱন সকল।
           কমল পত্ৰৰ নীৰ, যৈচন চঞ্চল।।

           জানিয়া ভজিও মন, ই সৱ তেজিয়া।
           সংসাৰ সাগৰে মন, নমৰ মজিয়া।।

           হৰিৰ মায়াৰ ফান্দে, জীৱ হৈল বন্দী।
           ইতিনি ভূৱনে, পলাইবাৰ নাই সন্ধি।।

           গুণি চোৱা মন, তুমি এৰাইবা কমনে।
           ফান্দোৱাল গোবিন্দৰ ধৰিও চৰণে।।

           নিজ প্ৰিয়তম হৰি জগত-নিবাস।
           ভজিয়ো চঞ্চল মন তেজিও আলাস।।

           কহয় মাধৱ হৰি অগতিৰ গতি।
           মায়াৰ ফান্দক এৰাই পাইবা যদুপতি।।

মোকে দেখিয়ো না কেনে আহে জগন্নাথ

ৰাগ - ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং ।। মোকে দেখিয়ো না কেনে আহে জগন্নাথ, মই বৰ পাপেৰ পাপী।
          সংসাৰ-কূপত পড়িয়া তোমাৰ চৰণে নধৰো চাপি।।

পদ ।। কত তপসাই                নৰতনু পাই
                  গোৱাইলোঁ বিষয় ভুলে।
           যেন চিন্তামণি              অমূল্য ৰতন
                  বিকাইলোঁ কাচেৰ মোলে।।

           দেৱে নাহি পাই            মানৱী হুইবাৰ
                  মই পাপী আসিয়া পাইলোঁ।
           তোমাৰ ভকতি            অমিয়া তেজিয়া
                      বিষয় গৰল খাইলোঁ।।

           লোভ-মোহ-কাম          ক্ৰোধ-মদ মান
                         ই সৱ বৈৰীৰ সঙ্গে।
           আপোন ইচ্ছায়             পাপ আচৰিয়া
                         বেড়াইলোঁ মনৰ ৰঙ্গে।।

           পৰতিৰী পৰ                 ধনেৰ আশায়
                         সদায় আকুল ভৈলোঁ।
           তুমি মহাধন                 তোমাক নাসেৱি
                         জনম বিফল কৈলোঁ।।

           দেহা আলে-জালে         গৈল পাইলে কালে
                         প্ৰাণ কোন দিন উড়ে।
           যমৰ যাতনা                 শুনিয়া হৃদয়
                         কম্পিত হৈ গৈলোঁ বড়ে।।

           তোমাৰ অভয়              চৰণে শৰণ
                         বিনে নাহি আন গতি।
           তুমি দয়াময়                 জানিয়া কহয়
                         মাধৱ মুৰুখ মতি।।

হৰিগুণ কৈছে বিছুৰি মন ৰে

ৰাগ - ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। হৰিগুণ কৈছে বিছুৰি মন ৰে।
         এ ভৱ-সাগৰে তেৰি তাৰক ৰে।।

পদ ।। নিগম নিগূঢ বাণী হৰিগুণ সাৰু।
          তাহে বিছুড়ি ভৱ তৰয়ে ন পাৰু।।
          কলি-কমলষ ঘোৰ পয়োধি মনাই।
          বিছুড়ি গোবিন্দ গূণ তাৰক নাই।।

          কহয় মাধৱ দাস দীন হীন মতি।
          ইহ পৰলোক মেৰি গোবিন্দ গতি।।

Sunday, March 3, 2013

নাৰায়ণ! মাগোঁ চৰণ-ৰতি তেৰা

ৰাগ - ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং ।। নাৰায়ণ! মাগোঁ চৰণ-ৰতি তেৰা।
          এতিনি-ভূৱনে তুমহি বৰঠাকুৰ নাহি জানত মতি মেৰা।।

পদ ।। ভূৱন চতুৰদশ                কায়া ফিৰত মেৰি
                       বেৰিবেৰি অন্ত না হোই।
           তাৰু তাৰু তাৰু              ইবেৰি নাৰায়ণ
                        থোৰে কৰুণা কৰ মোই।।

           সয়ল পাপী মহ               হামু অধিকতম
                         কমনে তৰিতে মেৰি আশা।
           কহয় মাধৱ হৰি              তুহোঁ পতিত-গতি
                         ওহি মেৰি পৰম ভৰসা।। 

কমনে বিছুড়ি মন ৰহু ৰাম ৰায়া

ৰাগ - গৌৰী

ধ্ৰুং ।। কমনে বিছুড়ি মন ৰহু ৰাম ৰায়া।
          ভাৰত বৰিষে মানৱী-তনু পায়া।।

পদ ।। দেৱে নাহি তনু মানৱী পায়।
          নাম চিন্তামণি হাতে হৰায়।।

          জানি ৰাম চৰণে কৰু আশা।
          কহত মাধৱ হৰি দাসকু-দাসা।।

হামাৰু ৰাম-চৰণে মন লাগু

ৰাগ - মাউৰ

ধ্ৰুং ।। হামাৰু ৰাম-চৰণে মন লাগু।
          মায়াময় সয়ল দুনিয়াই, জানি ভৰম তেজি জাগু।।

পদ ।। ধন জন জীৱন যৌৱন জায়া কায়া ঐসব ধান্ধা।
           যৈচন বিজুৰ উজুৰি মিলাৱত তাহে নাহি দেখা আন্ধা।।

           হৰিপদপঙ্কজ ভৱভয়ভঞ্জন তাহে চিন্তি চিত লাই।
           হৰি কহু চৰণ-পঙ্কজ-ৰজ কিঙ্কৰ মাধৱ দীন গুণ গাই।।

ৰে মন! ৰাম-চৰণ-ধন সেৱনা

ৰাগ - ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং ।। ৰে মন! ৰাম-চৰণ-ধন সেৱনা।
          বেদ-বচন শুনি ৰাম নাম বিনি, নাহি নাহি ভৱকো তাৰণা।।

পদ ।। বিষয়-বিলাস পাশে বন্দী পৰণা ধৰণা হৰিকো চৰণা।
          মানৱী-দেহ নিত নাহি দেখুৰে আপোন নিকট ভয়ো মৰণা।।

          যাৱে নাহি জীৱ আপুনকেৰি ছুটৰে ৰাম-চৰণে লেহু শৰণা।
          মাধৱ-দাস মূৰুখমতি কহয়ে গতি গোবিন্দ দুহু চৰণা।।

কা কৰু মনুৱা বিষয়-বিলাস

ৰাগ - বসন্ত

ধ্ৰুং ।। কা কৰু মনুৱা বিষয়-বিলাস।
          দুৰ্ল্লভ মানৱী-তনু পুনহু নাপাস।।

পদ ।। ভাৰতে মানৱী-তনু তৰণী-উপাম।
          দেহ ভৰা কলিকো ধৰম হৰি-নাম।।

          গুৰু কেৰুৱালি ৰাম অনুকুল বাৱ।
          হৰিগুণ গায়া ভৱ সাৰ কুলাৱ।।

          আশা সকল গৰল কৰ দূৰ।
          নাম অমিয়া পানে কৰ পূৰ।।

          কহয় মাধৱ দাস গতি নাহি আন।
          সজ্জন জনৰ সঙ্গ লেহু অগিয়ান।।

সেৱহু মন মাধৱ অব বিছুৰি বিষয় পাশা

ৰাগ - গৌৰী

ধ্ৰুং ।। সেৱহু মন মাধৱ অব বিছুৰি বিষয় পাশা।
          ভাৰতে পুনু মানৱী তনু আৱৰি নাহি আশা।।

পদ ।। দেখতু দিন                   জীৱন ক্ষীণ
                      নিকট ভয়ো মৰণা।
           গোবিন্দ পদ                 পঙ্কজ বিনু
                      তাৰক নাহি আনা।।

           মাধৱ দাস                    কহয় শুন
                      পামৰু মন আন্ধা।
           ৰামক নাম                    লেহু সদায়
                      ছাৰহো সব ধান্ধা।।

ভয়ো ভাই! সাৱধান

ৰাগ - আশোৱাৰী

ধ্ৰুং ।। ভয়ো ভাই! সাৱধান, যাৱে নাহি ছুটে প্ৰাণ।
          গোবিন্দেৰ ফৰমান নিকটে মিলিব জান।।

পদ ।। জীৱন যৌৱন থোৰ সম মায়াময় চোৰ।
           দুঃখ সব কৰু মোৰ হৰি পদে মন যোৰ।।

           তেজু সব অভিলাষ দূৰ কৰু মোহ পাশ।
           হৰি পদে কৰু আশ কহয় মাধৱ দাস।।

মজি ৰহু মেৰি মন

ৰাগ - আশোৱাৰী

ধ্ৰুং ।। মজি ৰহু মেৰি মন।
           হৰি গুণ-অপাৰ আনন্দ-সিন্ধু-ৰস মাজে।
           হৰি বিনে আন আশা কৰসি কমন কাজে।।

পদ ।। যোহি তনু আপুন, মানস মন ভাই।
           অন্তকালে সোহি সঙ্গহি নযাই।।

           সব বাণ্টোৱাৰী সুহৃদ নামা হোই।
           ইহ পৰলোক হৰত বিত্ত সোই।।

           যত দেখো আৱৰি তনয়, বিত্ত, জায়া।
           আয়া গমন কাৰণ সব মায়া।।

           কহয় মাধৱ শুন মেৰি মন আন্ধা।
           হৰি বিনে আৱৰ ছোড়হ সব ধান্ধা।।

ৰে মন! ৰাম চৰণ ৰতি লাৱত

ৰাগ - মাহুৰ

ধ্ৰুং ।। ৰে মন! ৰাম চৰণ ৰতি লাৱত।
          ঝুণ্টা বাত, বিষয়-বিষ ছোড়ি ৰাম অমিয়া-গুণ গাৱত।।

পদ ।। দুঃখ-ইন্ধন মহ                  বিষয় অমিয়া ৰস
                        ওহি ভৱ গহন অনলা।
           তেজু তথিয়ে আশ            কৈচন লালস
                        মানস মুগুধ বিড়ালা।।

           শুন পামৰু মন                 মজি ৰহতু ঘন
                         হৰি-ৰস আনন্দ সিন্ধু।
           কহয় মাধৱ-ৰাম              তেজু সকল কাম
                          ৰাম ভকত-জন-বন্ধু।।

কেমনে পাইবো হৰি চৰণ তোৰে

ৰাগ - তুৰ-ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং ।। কেমনে পাইবোঁ হৰি চৰণ তোৰে।
          এ দুঃখ সাগৰে উদ্ধাৰ মোৰে।।

পদ ।। এ ভৱ আটোপ অৰণ্য মাজে।
           কালব্যাধে মৃগ মাৰিতে সাজে।।

           হামু পশু মায়া-জালত বন্দী।
           নাহি দেখোঁ হামু পলাইতে সন্ধি।।

           কাম ক্ৰোধ কুত্তা কামুৰি খাই।
           বিষয় বিষ লাগি এজীৱ যাই।।

           ৰূপ ৰস আদি এ পঞ্চ বাণে। 
           হৃদয় মাজে হামু ফুটলো টানে।।

           পাপ-পুণ্য ভৈল এ বৰ ডোৰে।
           গলাৰ মাজে ছান্দি বান্ধিল মোৰে।।

           কাল ব্যাধে ধৰি লৈ যায় টানি।
           ৰাখো ৰাখো মোৰে শাৰঙ্গ-পাণি।।

           কালৰোকাল তুমি চাহেব হৰি।
           নাহি নাহি আৰ তোমাত সৰি।।

           জানিয়া শৰণ লৈলোঁ তোমাৰ পায়।
           দীন মাধৱ দাসে এ ৰস গায়।।

Saturday, March 2, 2013

কৈছে গোবিন্দ! সেৱহু তোই

ৰাগ - আশোৱাৰী

ধ্ৰুং ।। কৈছে গোবিন্দ! সেৱহু তোই।
          চঞ্চল মন মেৰি থিৰ না হোই।।

পদ ।। যৈচে পঙ্কজ-দলগত নীৰ।
           বিষয়-লুবুধ মন তৈচে অথিৰ।।

           ছোড়ি পামৰ মতি ৰতি তুৱা পায়া।
           ৰূপ-ৰস পৰশ শৱদ গন্ধে ধায়া।।

           কহয় মাধৱ হৰি কৰু মেৰি দায়া।
           চৰণে শৰণ লেহু চোড়হ মায়া।।

এ নাথ তাৰিয়ো তাৰিয়ো যদুমণি

ৰাগ - ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং ।। এ নাথ তাৰিয়ো তাৰিয়ো যদুমণি।
          মজিলোহো ভৱসিন্ধু তোমাক নজানি।

পদ ।। এ ভৱসাগৰ মাজে পড়ি হামু ভাসি।
          কাম-ক্ৰোধ কুম্ভীৰ মগৰে গিলে আসি।।

          শোক মোহ ভয় মহা পঙ্কে তল কৰে।
          তৃষ্ণা তৰঙ্গে পায়া সব শ্ৰুতি হৰে।।

           চিন্তা নাম বাড়ব অগণি শোষে প্ৰাণ।
           নাহিকে তাৰণ তুৱা পদ বিনে আন।।

           জানিয়া তোমাৰ পাৱে পশিলো শৰণ।
           কহয় মাধৱ গতি অৰুণ চৰণ।।

নাৰায়ণ! কেগুণ জানব তোই

ৰাগ - ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং ।। নাৰায়ণ! কেগুণ জানব তোই।
          কৰহু কৰুণা নাথ! অধম মোই।।

পদ ।। সহস্ৰ বয়নে গুণ            গাৱত ভিনেভিন
                       বয়নে কৰত বখানা।
           তোহাৰি নাম গুণ          যশ মহিমাক
                       তবহু অন্ত নাহি জানা।।

            মহামুনি চতুৰ              বয়ন সুৰ শঙ্কৰ
                       মোহিত যাকেৰি মায়া।
            চাৰি বেদ                     বিচাৰ কয় আৱত
                       যাকেৰি অন্ত নপায়া।।

            সনক সনাতন              আদি যোগীগন
                       যাকেৰি মহিমা নজানা।

            হামু মূৰুখ-মতি           কমনে জানব হৰি
                       গতি তুহুঁ মাধৱ গানা।।

পামৰু মনাই কমনে হৰিৰ নাম ৰহলি বিছুড়ি

ৰাগ - ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং ।। পামৰু মনাই কমনে হৰিৰ নাম ৰহলি বিছুড়ি।
          কবহো চলিতেৰে লাগয়ে যমপুৰী।।

পদ ।। কাহাঁ গয়ো মাতা-পিতা কাঁহা গয়ো ভাই।
          ধনজন কাহা গয়ো সুহৃদ-মনাই।।
    
          কমনে না পেখো মন আপোন মৰণা।
          নিশ্চয়ে চলিতে লাগে যমেৰ কৰণা।।

          নাম সুমৰিতে ছুটে অন্তকেৰি দায়।
          উত্তম অমৰপদ ঠামহি মিলায়।।

          কহয় মাধৱ-দাস দীন মতি-হীনা।
          এ ভৱ তৰবি নাহি ৰাম-নাম বিনা।।

মঞি পাপী কেমনে তৰিবোঁ হৰিৰে

ৰাগ - শ্ৰী

ধ্ৰুং ।। মঞি পাপী কেমনে তৰিবোঁ হৰিৰে।
                                  তুমি কৰুণা নাকৰ মোৰে।
          পাপ মতি মন বাসনা নাছাড়ে
                                  মজিলো সংসাৰ ঘোৰে।।

পদ ।। নয়না কামিনীৰূপ ন ছাৰয়
                                  ৰসনা এ ষড়ৰস।
           গীত-মধুৰ ধ্বনি শ্ৰৱণে ন ছাৰয়
                                  চৰমে সুখ-পৰশ।।

           সুগন্ধ শীতল নাসায়ে ন ছাৰয়
                                  কনক কামিনী মনে।
           লোভ-মোহ-কাম-ক্ৰোধ-মদ-মান
                                  নছাড়ে এ সৰ্ব্বক্ষণে।।

           ঈৰিষা, অসূয়া, হিংসা, পৈশুন্য
                                  না গুচে এ তিলে তিলে।
           তনুক বেঢ়ি তিলে তিলে ধৰি
                                  কাল অজগৰে গিলে।।

            ভৈলোঁ অচেতন তোমাৰ চৰণ
                                  বিনে নাই আন গতি।
            শীতল চৰণে পশিলো শৰণে
                                  মাধৱ মূৰুখ-মতি।।

নাৰায়ণ, মায়া জানবো কোই

ৰাগ - ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং ।। নাৰায়ণ-মায়া জানবো কোই।
          সুৰপতি, চতুৰ-বয়ন, মুনি শঙ্কৰ, চিন্তিতে আকুল হোই।।

পদ ।। অঘট-ঘটন-পটু               চাতুৰী যো নিত
                         অনিত সমান সব হোই।
          যতয়ে অনিত                   নিত সম ভাষত
                         ঐচন চাতুৰি হৰি তোই।।

          কোই কোই সাঞ্চা            কোই কোই মিছা
                          কবহু কৰত নাহি জানি।
          সাঞ্চা মিছা                       সমান কয় ভাষত
                          মোহ কৰত বেদবাণী।।

          সাঞ্চা মিছা                        কিছুৱে নাহি জানত
                          মূৰুখ পামৰ মতি-হীনা।
          যাহা গতি-মতি                 তুহুঁ কমলাপতি
                          কহত মাধৱ-দাস দীনা।।

হৰিপদ-পঙ্কজ পঞ্জৰ মোই

ৰাগ - আশোৱাৰী

ধ্ৰুং ।। হৰিপদ-পঙ্কজ পঞ্জৰ মোই।
          তা মহ ৰহু হামু ৰাজহংসা হোই।।

পদ ।। ৰয়নী দিৱসে লিজঞুঁ ৰাম নামা।
          প্ৰপন্নজনাশনি পঞ্জৰ ৰামা।।

          আৱত কাল ভুজঙ্গম গৰজি।
          হৰিপদে শৰণ লেহুঁ সব বৰজি।।

          মাধৱ দাস দীন হীন-মতি।
          কহত ৰামচৰণ দুহোঁ গতি।।

বুঢ়া ভাই, হৰিৰ গুণ গাই নাচা

ৰাগ - ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং ।। বুঢ়া ভাই, হৰিৰ গুণ গাই নাচা।
          কোন দিন ঢলি শৰীৰ পৰয়,
                                আৰ কি বাট চাই আছা।।

পদ ।। আয়ু দিলা ভাঠি              হাতে লৈলা লাঠি
                         হাণ্ঠিতে নচলে পাৱ।
           ভাঙ্গিলা মাণ্ডলী               আগ গৈল ঢলি
                         ধনু-ফান্দ ভৈলা গাৱ।।

           ছাল সোটা-সোট             হাড় গোটা-গোট
                         কোটৰে লুকাইল আঁখি।
           তেজ বল মাংস               গাৱত লুকাইল
                         দেখিও নাপাৱ সাখী।।

           শুকাই গৈল আন্ত             মুখে নাসে মাত
                          দান্তৰো নাহি অৱস্থা।
           কাস ঢুল ঢুল                   সৰি গৈল চুল
                          লৰবৰ কৰে মাথা।।

           বীভৎস শৰীৰ                  আঁখি ঝুৰে নীৰ
                          তিনি থানে ভৈল বাগ।
           কহয় মাধৱ                      সবেও মৰিব
                          তথাপি বুঢ়াসে আগ।।

ৰে মন সেৱহুঁ হৰিকহু চৰণা

ৰাগ - আশোৱাৰী

ধ্ৰুং ।। ৰে মন সেৱহুঁ হৰিকহু চৰণা
                                নিকটে দেখহুঁ নিজ মৰণা।
          দেখত হৰিকহু চৰণ শৰণ বিনে
                                নাহি ভৱভয় তৰণা।।

পদ ।। চাৰি বেদ যত ভাৰত পুৰাণ
                                গীতা ভাগৱত চাই।
           ওহি সাৰ বিচাৰ কয় ভাষত
                                 হৰি বিনে তাৰক নাই।।

           সনক সনাতন মুনি শুক নাৰদ
                                 চতুৰ-বয়ন শূলপাণি।
           সহস্ৰ-বয়ন আদি গাৱত হৰিগুণ
                                 সকল নিগম তত্ত্ব জানি।।

           কৃষ্ণ-নাম-যশ পৰম অমিয়া ৰস
                                 গাৱত মুকুত নিঃশেষ।
           পৰম মুৰুখ মতি কহয় মাধৱ দীন
                                 শঙ্কৰ গুৰু উপদেশ।।

জয় জয় ৰাম, ৰাঘৱ ৰঘু কুল

ৰাগ - সিন্ধুৰা

ধ্ৰুং ।। জয় জয় ৰাম, ৰাঘৱ ৰঘু কুল পঙ্কজ দিনকৰ ৰাম মুৰাৰি।
          যো পদ-কমল সুৰাসুৰে সেৱত, সকল ভুৱন অধিকাৰী।।

পদ ।। বালী ঘালি               পালি সুগ্ৰীৱ কপি
                     বাৰিধি বান্ধল সেতু।
          নিশাচৰ সাথে          দশানন ঘাতে
                     জগজন মঙ্গল হেতু।।

          জানকী, লক্ষণ          সুগ্ৰীৱ, বিভীষণ
                     মাৰুতি সব সৈন্য সাথে।
          পুষ্পকযানহি            আসি আপোন পুৰী
                     ভয়ো নৰপতি ৰঘুনাথে।।

          শিৰে শশীমণ্ডল        ছত্ৰ সুনিৰ্ম্মল
                     শ্বেত চামৰ দোহোঁ ঢোলে।
          মিলল মহোৎসৱ       পৰম কোলাহল 
                     সব লোই মঙ্গল ৰোলে।।

          শঙ্খ মৃদঙ্গ                 মুৰজ ধ্বনি বাজত
                     দুম দুম দুন্দুভি ঢোলে।
          পঞ্চ শবদে শুভ          মিলল মহোৎসৱ
                     জয় জয় ৰাঘৱ বোলে।।

          ব্ৰহ্ম, পুৰন্দৰ,             হৰ, মুনি, কিন্নৰ
                     চাৰণ মিলল ৰঙ্গে।
          ৰতন সিংহাসনে         বসি ৰঘু-নন্দন
                      ৰাজতু জানকী সঙ্গে।।

          নিত্য নিৰঞ্জন              জগজন কাৰণ
                      ৰামৰূপে অৱতাৰা।
          ৰঘুপতি চৰণ-             কমল ভৃঙ্গ মাধৱ
                      কহ-ৰাম-গতি হামাৰা।।   

জয় জয় জগজন, তাৰণ কাৰণ

ৰাগ - কল্যাণ

ধ্ৰুং ।। জয় জয় জগজন               তাৰণ কাৰণ
                             নাৰায়ণ বৰ দেৱং।
          হৰ চতুৰানন                    আদি অমৰগণ
                             যাকৰ কৰু পদ সেৱং।।

পদ ।। ৰোম বিবৰ মহ               কোটি কোটি অণ্ড
                             তাহুৰ সব কৰু ৰেণু।
           নিজ জন ৰঞ্জন                চঞ্জন ব্ৰজ দুঃখ
                             মোদিত বাৱত বেণু।।

           কলসী ভাঙ্গল                  দধি সব নাশল
                             কৰত ভোজন নবনীতং।।
           ভীতি পলাৱল                 জননী বান্ধল
                             অৰ্জ্জুন ভঞ্জন ধৃতং।।

           নাচত গাৱত                   ভাৱ দেখাৱত
                             হাসত বহু ৰস লাসে।
           হৰিকহু চৰণ                   কমল-মধু-আশে
                             কহয় মাধৱ দীন দাসে।।