হেৰহুঁ মাই মধুৰ ৰঙ্গ বনাই যমুনা-পুলিন বনে সুৰভি চৰাই

ৰাগঃ বেলোৱাৰ

ধ্ৰুং।। হেৰহুঁ মাই                           মধুৰ ৰঙ্গ বনাই
                   যমুনা-পুলিন বনে সুৰভি চৰাই।।

পদ।। মদন-দমন                          মনো মোহনমাধৱ
                   শ্যাম ৰুচিৰ তনু শোহে।
          শশধৰ কোটি                      কান্তি ৰুচিৰানন
                    পেখি ভুৱন মন মোহে।।

         ত্ৰিৱলিত অঙ্গ                        ভঙ্গ ভ্ৰুৱ সুবলিত
                    নয়ন কমল দল গঞ্জে।
         কহতু দীন                             মূৰুখ মতিমাধৱ
                    ওহি ভকত-ভয় ভঞ্জে।। 

বিৰিন্দাবনে খেলে যশোৱা নন্দ-ললনা

ৰাগঃ বেলোৱাৰ

ধ্ৰুং।। বিৰিন্দাবনে খেলে যশোৱা নন্দ-ললনা।
          যো হৰি সকল ভুৱন একু পালক সো হৰি বনে বৎস পালনা।।

পদ।। কোটি মদন জিনি             ৰাজত যদুমনি
                      নৱ-জলধৰ তনু শোহনা।
          ত্ৰিবলি-বলিত-অঙ্গ            ভঙ্গ ৰুচিৰ ৰঙ্গ
                      ৰসিক ভুবন মনোমোহনা।।

          ৰাম ললিত ভুজ-               মূলে মিলিত ৰাম
                       কপোল ভঙ্গুৰ ভ্ৰুৱ চালনা।
          ঈষত ঈষত হাসি               বংশীৰ মধুৰ ধ্বনি
                        মণিময় জুড়া ভালি টালনা।।

          নবীন গুঞ্জাৰ হাৰ                গলে গজ মুকুতাৰ
                        মালা কদম্বকেৰি দোলনা।
          ৰতন মঞ্জীৰ মণি                ঝুৰয় চৰণ মহ
                         মাধৱ কহ ভৱ-ভুলনা।।

দেখোৰে নয়ন দুহোঁ ভৰিয়ে

ৰাগঃ বেলোৱাৰ

ধ্ৰুং।। দেখোৰে নয়ন দুহোঁ ভৰিয়ে।
          আৱত কানু মধুৰ ৰূপ ধৰিয়ে।।

পদ।। উজ্জ্বলিত ৰতন ভূষণ অঙ্গ ভঙ্গিয়া।
          নটবৰ নাগৰ সাগৰ-ৰস ৰঙ্গিয়া।।

          সুৰস পঞ্চম পূৰত বেণু ধ্বনিয়া।
          ত্ৰিভুৱন-মোহন সুন্দৰ শিখা মনিয়া।।

          আৰকত অধৰ মাণিক নিন্দি দশনা।
          শ্যাম শৰীৰ পৰিত পীত বসনা।।

          কুন্তল কুটিল অলক ঝলমলীয়া।
          সুন্দৰ তিলক কপোল ভালি বুলীয়া।।

          কুণ্ডল ডগমগী লম্বিত অংশা।
          মানস চাৰু সৰোবৰ হংসা।।

          সুন্দৰ থিৰ ললিত গজ-গমনা।
          মাধৱ কহ গতি গোপিনী ৰমণা।।

হৰি হাসি বংশী বায় বঙ্কিম নয়নে চায়

ৰাগঃ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। হৰি হাসি বংশী বায় বঙ্কিম নয়নে চায়।

          শিথিল গমনে ধায় ঝুৰয় নূপুৰ পায়।।

পদ।। ৰূপে ভুৱন মোহে গলে গজমাত লোহে।

          অলক তিলক শোহে বাছৰু চাৰিতে ৰোহে।।

          ইষৎ মধুৰ হাস শোহে তনু পীত বাস।

          কহয় মাধৱ দাস ছোড় প্ৰভু মোহ-পাশ।।

সই! বনে বনমালী বেণু বজাৱত ধেনু চৰাৱত ৰঙ্গে

ৰাগঃ শ্যাম গোড়া

ধ্ৰুং।। সই! বনে বনমালী বেণু বজাৱত ধেনু চৰাৱত ৰঙ্গে।
          শৰীৰৰ নিৰ্ম্মল ভুৱন উজ্জল কৈল কানু কালা অঙ্গে।।

পদ।। নয়ন কমল               বয়ন উজ্জল
                 জিনি কোটি এক শশী।
         সুৱলিত ভুজ             দেখিয়া মৃণাল
                 ৰহিল পঙ্কক পশি।।

         এমন সুচান্দ              জুড়াৰ টালনি
                 দেখি নাহি কোনো কালে।
         বঙ্কিম ললিত              ভ্ৰূৱ সুৱলিত
                  দেখিয়া পৰাণ হালে।।

         নটবৰ জিনি               সুৰেশ সাজনি
                   ৰূপে কোটি কাম জিনে।
         হৰিপদ কম-               লৰ মধুকৰ
                   কহয় মাধৱ দীনে।। 

মোহেৰে মন মদন গোপালা

ৰাগঃ মাহুৰ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। মোহেৰে মন মদন গোপালা।
          হৃদয়ে হেম হাৰ বনমালা।।

পদ।। মোহন কদম্ব তলে মোহন কানাই।
          মোহন মধুৰ বেণু পঞ্চম গাই।।
  
          মোহন বিৰিন্দা-বনে মোহন কালিনী।
          পেখি মোহন কানু ভুলল গোপিনী।।

          বেদশিৰোমণি যাৰ চৰণ বিকাশে।
          সো হৰি গোকুল মহ পৰকাশে।।

          হৰিকো চৰণ ৰেণু অভিলাষা।
          কহতু মাধৱ হৰি দাসকু দাসা।।

ব্ৰজ-জীৱন দয়াল দীন-দয়ালু এ নন্দ-কুমাৰ মনোমোহনু

ৰাগঃ গৌৰী

ধ্ৰুং।। ব্ৰজ-জীৱন দয়াল দীন-দয়ালু এ নন্দ-কুমাৰ মনোমোহনু।
          কোমল কেলি-কলাৰস নাগৰ মনোহৰ শ্যাম-কাম-দোহনু।।

পদ।। নীল মৃণাল             ললিত ভুজ কোমল
                   কঙ্কণ কনক-ভূষণ ৰঞ্জনু।।
         শৰত-সুজাত          কমল-কোষ-গঞ্জনু
                   পদযুগ-ভকত-ভীতি ভঞ্জনু।।

         শাৰদ ইন্দু               কোটি ৰুচিৰানন
                   সুন্দৰ তিলক ৰাজীৱ-লোচনু।
         মঞ্জুল মধুৰ              মূৰুতি সুখ সাগৰ
                   মাধৱ কহ-প্ৰভু ভৱ-মোচনু
                   হৰি দুঃখ মোচনু।।

কানু ভাল মূৰুতি-মাধুৰী

ৰাগঃ শ্ৰী

ধ্ৰুং।। কানু ভাল মূৰুতি-মাধুৰী।
          একু সঙ্গে চুৰ কৰে বিধি চাতুৰী।।

পদ।। শ্যাম তনু শোহে চাৰু কাচ ঢল ঢল।
          দেখিয়া মুদ্ৰিত ভয়ে নীল উতপল।।

          গগনে অথিৰ চান্দ কানু মুখ দেখি।
          পঙ্কজ ৰহিল জলে নয়ন নিৰেখি।।

          পীত বসন শ্যাম শৰীৰ বিৰাজে।
          বিজুলী চঞ্চল ভয়ো নীলমেঘ মাজে।।

          সুবলিত ভুজ যুগ দেখি লাজ পায়া।
          পাতাল ভিতৰে ৰৈল বাসুকী লুকায়া।।

          ৰূপেৰ মাধুৰী ত্ৰিভুৱন শান্ত কৰে।
          অমৃত লুকাইয়া ৰৈল দুৰ্গম সাগৰে।।

          কানুৰ উপমা দিতে পাৰে কেবা জন।
          কহয় মাধৱ গতি নন্দেৰ নন্দন।।

সোই-সোই-শ্যাম মনোহৰ দেখিয়ো নয়ন ভৰি

ৰাগঃ বৰাড়ী

ধ্ৰুং।। সোই-সোই-শ্যাম মনোহৰ দেখিয়ো নয়ন ভৰি।
          ব্ৰজেৰ প্ৰজাৰ ভাগ্য-ফল গোটে আছয় মূৰুতি ধৰি।।

পদ।। শ্যাম নাম নৱ           অমৃত ৰসেৰ
                   এৰূপে ভৈল ভাণ্ডাৰ।
         গোকুলবাসীৰ            নয়ন উৎসৱ
                    আনন্দ কুসুম সাৰ।।

         যোহি অঙ্গে গৈয়া        দৃষ্টিপাত হয়
                     তথাতে স্তম্ভিয়া ৰয়।
         কতনা নয়নে              পান কৰিবেক
                     যতেক মাধুৰী বয়।।

         দেখিতে দেখিতে          নবীন নবীন
                     ৰূপেৰ লাৱণ্য বোলে।
         এৰূপ তেজিয়া             আৱৰ দেখিয়া
                     নয়ন মৰে বিকলে।।

         লাজে মনমথে              মূৰুতি নধৰে
                     ৰূপেৰ দেখি মাধুৰী।।
         লাৱণ্য দেখিয়া             সব চুৰ ভৈল
                     বিধিৰ যত চাতুৰী।।

         কত জনমেৰ                ভাগ্যে মিলি আছে
                     গোকুলেৰ সুমঙ্গল।
         এৰূপ লাৱণ্য                যি জনে দেখয়
                      তাৰেসে জন্ম সফল।।

          এৰূপ মাধুৰী                তেজিয়া আৱৰ
                       দেখিতে মন নধাৱে।
          মোৰ নিজ গতি            নন্দৰ নন্দন
                       মূৰুখ মাধৱে গাৱে।।

হৰি কমলাকান্ত কমলদল-লোচন বৰন সেবিত-সুৰ শিৱং

ৰাগঃ বৰাড়ী

ধ্ৰুং।। হৰি কমলাকান্ত কমলদল-লোচন বৰন সেবিত-সুৰ শিৱং।
          আদি পৰম-কাৰণ পৰমানন্দ পৰমপুৰুষ জগজীৱং।।

পদ।। মাধৱ মধুৰ মুৰুতি মধুসূদন দনুজ-দমন-বলশালী।
          কঙ্কণ-হাৰ-ৰঞ্জিত মণি কুণ্ডল পীত বসন বনমালী।।

          কুবলয় কংস কেশী মল্ল মোৰল অঘ বক ধেনুক নাশী।
          হৰিপদকমল-অমল-মকৰন্দ ৰস মাধৱ দীন অভিলাষী।।

দেখোৰে নয়ন ভৰি লোই

ৰাগঃ বেলোৱাৰী

ধ্ৰুং।। দেখোৰে নয়ন ভৰি লোই।
          পৰম পুৰুষ ৰাম ৰাজা হোই।।

পদ।। ৰতন সিংহাসনে ৰাজত ৰাম।
          তদু সুকুমাৰ দুৰ্ব্বাদল-শ্যাম।।

          ৰতন ভূষিত অঙ্গ উজোৰে।
          পূৰ্ণচন্দ্ৰজ্যোতি ছত্ৰ উৱৰে।।

          পাশ লাস শ্বেত চামৰ দোলে।
          মিলিল মহোৎসৱ জয় ৰাম ৰোলে।।

          চৌদিশে মঙ্গল বাজন বাজে।
          কৌতুক ৰঙ্গ কৰত সব ৰাজে।।

          সিদ্ধ মুনি শিৰে কুসুম বৰিষে।
          চতুৰ-বয়নে স্তুতি বোলত হৰিষে।।

          ৰামক চৰণ-কমল-মধু আশা।
          কহত মূৰুখ মতি মাধৱ দাসা।।  

গোধন সঙ্গে ধায় ৰঙ্গে পঞ্চম গায়

ৰাগঃ শ্ৰী

ধ্ৰুং।। গোধন সঙ্গে ধায় ৰঙ্গে পঞ্চম গায়।
           ঝণকে মঞ্জীৰ পায় লহু লহু বেণু বায়।।

পদ।। তনু নৱ জলধৰ           পীত অম্বৰ বৰ
                     মনোহৰ অধৰ সুহাই।
          পীতধটি কটি মাজে     ঝণকে কিঙ্কিণী বাজে
                     ৰাজীৱ লোচন কানাই।। 

          এ নদী যমুনা কূলে       খেলাই কদম্ব মূলে
                     মন-মথ-মোহন মুৰাৰুৰে।
          কহয় মাধৱ হৰি           লীলা নৰ তনু ধৰি
                     ভকতি নিদান অৱতাৰুৰে।।

হৰিৰ বংশীৰ ভাই শুনিয়ো কাৰণ

ৰাগঃ বৰাড়ী

ধ্ৰুং।। হৰিৰ বংশীৰ ভাই শুনিয়ো কাৰণ।
          যিহেতু বংশীৰ ৰৱে মোহে ত্ৰিভুৱন।।

পদ।। নিজে বংশী ভৈলা মূল প্ৰকৃতি প্ৰথম।
          সাত গুটি ৰন্ধ্ৰে সাত প্ৰকৃতি নিয়ম।।

          হৰিৰ অধৰে ফুঙ্কে পুৰুষ-চৈতন্য।
          জড়-বংশী প্ৰকৃতি কৰাৱে প্ৰৱৰ্ত্তন।।

          কোমল আঙ্গুলিচয় ৰন্ধ্ৰমধ্যে চালি।
          বহুৰসে বংশীটি বজান্ত বনমালী।।

          যিটো নিজ মায়া মোহি আছে চৰাচৰে।
          হৰিৰ বংশীয়ো ত্ৰিভুৱন মোহ কৰে।।

          এহি হেতু বংশী নিজ মায়া ভগৱন্ত।
          ত্ৰিভুৱন মোহি নিৰৱধি বজাৱন্ত।।

          মোহন বংশীৰ নিজ কৈলোঁ প্ৰয়োজন।
          কহয় মাধৱ মেৰি গতি নাৰায়ণ।।

পৰভাতে সুমৰোঁ গোৱিন্দ হৃষীকেশ

ৰাগ: শ্যাম

ধ্ৰুং।। পৰভাতে সুমৰোঁ গোৱিন্দ হৃষীকেশ।
          চিদানন্দ মুৰুতি কপট গোপ-বেশ।।

পদ।। সত্য-সনাতন নিত্য নিৰঞ্জন দেৱা।
          অনাদি অনন্ত যোহি বিনে নাহি কেৱা।।

          সোহি প্ৰভু নাম ধৰে নন্দকু-নন্দন।
          কৰোঁ পৰভাতে তযু চৰণ বন্দন।।

          সনক সনন্দ যোগী যাহাকু ধিয়ায়।
          সকল নিগমে যাকু বিচাৰি নাপায়।।

          চতুৰ বয়ন, ভৱ, কৰু যাক সেৱা।
          গোপ-নন্দ ভৱনে বেকত সোহি দেৱা।।

          অৰুণ নয়ন, নখ অৰুণ বৰণ।
          অৰুণ অধৰ, চাৰু অৰুণ চৰণ।।

          নীলমণি নিভ তনু এ জগ-জীৱন।
          কহয় মাধৱ গতি নন্দকু নন্দন।।

জয়তি পৰমানন্দ এ নন্দ কুমাৰ

ৰাগঃ শ্ৰী

ধ্ৰুং।। জয়তি পৰমানন্দ এ নন্দ কুমাৰ।
          নিগম-নিগূঢ় হৰি ভয়ো অৱতাৰ।।

পদ।। তেজিয়া বৈকুণ্ঠপুৰী এ চিদ্-বিলাস।
          কি লাগি কমলাপতি ব্ৰজে কৈলা বাস।।

          শঙ্খ-চক্ৰ-গদা-পদ্ম তেজি অস্ত্ৰ চাৰি।
          কি লাগি হইলা শিঙা বেত-বেণুধাৰী।।

          কোটি কোটি ব্ৰহ্মাণ্ডেৰ তেজিয়া বিভূতি।
          কি লাগি হইলা প্ৰভু গোপেৰ মূৰুতি।।

          যাৰ আজ্ঞা-বাণী ব্ৰহ্মা হৰে শিৰে ধৰে।
          সোহি আজ্ঞা পালা কেনে গোৱালীৰ ঘৰে।।

          যাৰ পদৰেণু শিৰে ধৰে দিগপাল।
          সোহি প্ৰভু ভৈলা কেনে ব্ৰজে ৰাখোৱাল।।

          কহয় মাধৱদাস দিন মতি হীনা।
               সহজে দয়াল হৰি ভকতি অধীনা।।

হৰি! তেৰি লীলা বিপৰীত

ৰাগ: ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। হৰি! তেৰি লীলা বিপৰীত।
          সুমৰিতে হামাৰ আকুল কৰে চিত।।

পদ।। অনন্ত ব্ৰহ্মাণ্ড-পতি হইয়া আপুনে।
          ধৰিলা লৱণু-চোৰ নাম কিবা গুণে।।

          ব্ৰহ্মা হৰে আৰাধে যাহাৰ দুই পাৱে।
          সে তুমি লৱণু মাগা গোৱাৰীক ঠাৱে।।

          কাল মায়া কাম্পে যাৰ নাম সুমৰণে।
          যশোদাৰ ভয়ে তুমি কাম্পা কি কাৰণে।।

          যাৰ মায়া পাশে বন্দী সকল সংসাৰ।
          সে তুমি বন্ধন কেনে লৈলা যশোদাৰ।।

          যাৰ আজ্ঞা পালে চৰাচৰ নিৰন্তৰে।
          কেনে ধনু ৰাখা তুমি গোৱালীৰ ঘৰে।।

          গৰুড় বাহনে গতি সদায় যাহাৰ।
          সে তুমি গোপীক বহা ই কোন বিহাৰ।।

          জানিলোঁ কেৱলে তুমি ভকতিৰ বৈশ্য।
          সকল নিগমে প্ৰভু এ বড় ৰহস্য।।

          কহয় মাধৱ দাস কঠিন পামৰ।
          তোমাৰ দাসৰো দাস ভৈলো দামোদৰ।।

যাদৱ! লীলা তোহাৰি

ৰাগঃ শ্ৰী

ধ্ৰুং।। যাদৱ! লীলা তোহাৰি।
          নিজ সুখ তেজি ভৈলা কেনে বিপিন-বিহাৰি।।

পদ।। গৰুড়েৰ স্কন্ধে যোঁহি চৰণ-বিৰাজে।
          সোহি পদে ফুৰা কেনে বিজু-বন মাজে।।

          প্ৰৱন্ধে চিন্তিয়া নপাৱয় যোগী যত।
          সোহি পদ শোহে পুতনাৰ হৃদয়ত।।

          লক্ষ্মীদেৱী সেৱে যাক সুকোমল হাতে।
          সোহি পদ বিৰাজয় কালি সৰ্প মাথে।।

          কোটি কোটি ব্ৰহ্মা হৰ যাঁহাৰ দুৱাৰে।
          সোহি মহেশ্বৰ কেনে বনে ধেনু চাৰে।।

          সকল নিগমগণে যাক নজানয়।
          গোৱাৰী যশোৱা কেনে তাঁহাক বান্ধয়।।

          বিপৰীত লীলা তেৰি জানন নযায়।
          কহয় মাধৱ হৰি গতি তুৱা পায়।।

আলো ভাই! চল আইস যাই বৃন্দাবনে

ৰাগঃ ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। আলো ভাই! চল আইস যাই বৃন্দাবনে।
          দেখোঁ গৈয়া আনন্দ নয়নে।।

পদ।। সকল বিৰিন্দাবন ছানি।
          জয় জয় ৰাম কৃষ্ণ ধ্বনি।।

          সুৰভি তেজয় হাম্বাৰাৱে।
          বিনোদ মিলিছে ঠাৱে ঠাৱে।।

          ৰঙ্গে বায় শিঙ্গা শঙ্খবেণু।
          নাচে হাসে গায় চাৰে ধেনু।।

          যি ৰস মিলিছে বৃন্দাবনে।
          এ সুখ নাহিকে ত্ৰিভুবনে।।

          ৰামকৃষ্ণ নোহন্ত মানুষ।
          আৰা দুই পৰম পুৰুষ।।

          ব্ৰজেৰ প্ৰজাৰ ভাগ্য বৰে।
          কহয় মাধৱ ওহি দৰে।। 

ৰাজতু-নন্দ-ৰাজকু নন্দন

ৰাগ: মাহুৰ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। ৰাজতু-নন্দ-ৰাজকু নন্দন।
          যাকেৰি চৰণ ৰেণু জগ বন্দন।।

পদ।। শুদ্ধ পৰম ব্ৰহ্ম গোপ-কুমাৰা।
          ত্ৰিভুৱন-তাৰণ হেতু অৱতাৰা।।

          কাৰ্ত্তিক ময়ুৰ পুৰ্চ্ছ শোভে শিৰে।
          মণি-গিৰি-গৈৰিক ৰঞ্জে শৰীৰে।।

          কুন্তল কুটিল অলক-ৰাজি মণ্ডন।
          নখমণি চন্দ্ৰ তাপ-তিনি-খণ্ডন।।

          নবীন গুঞ্জামণি হাৰ বিৰাজিত।
          স্তৱক-ৰাজ দুহো শ্ৰৱণে বিভূষিত।।

          নানা ৰতন জড়িত অঙ্গ-ভূষণ।
          লাৱণ্য-ধাম শ্যাম তনু শোভন।

          মুকুতি-বিড়ম্বন লীলা যাঁহাৰু।
          মাধৱ কহ গতি নন্দ কুমাৰু।।

আলো ভাই গোকুলে আনন্দ জয় জয়

ৰাগ: ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। আলো ভাই গোকুলে আনন্দ জয় জয়।
          মিলিছে পৰম মহোদয়।।

পদ।। যিটো নিগমৰ গুপ্ত-বিত্ত।
         হেন হৰি গোকুলে বিদিত।।

         শুনিতে কৌতুক অনুপাম।
         ব্ৰহ্মেৰ বৰণ ঘন-শ্যাম।।

         পৰমাত্মা যিটো লক্ষ্মীপতি।
         হুৱা আছে গোপৰ সঙ্গতি।।

         মিলিছে বৈকুণ্ঠ মহোৎসৱ।
         সদায়ে আনন্দ হৰি-ৰৱ।।

         গোকুলেৰ ভাগ্যেৰ মহিমা।
         কেবা কৰি কৰিবেক সীমা।।

         কহয় মাধৱ-মূঢ় মতি।
         হৰি পাদ-পদ্মে মোৰ গতি।।

শুনলো পণ্ডিত। হৰি-পদ-সেৱা-ৰসে থিৰ কৰা চিত।।

ৰাগ: আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। শুনলো পণ্ডিত।
          হৰি-পদ-সেৱা-ৰসে থিৰ কৰা চিত।।

পদ।। অনন্ত নিগম-বন গহন অপাৰ।
          ভৈল ক্ষীণ বুদ্ধি অৰ্থ কৰিতে বিচাৰ।।

          তাৰে দেখি মনে দুঃখ লাগয়ে আমাৰ।
          কৰিয়ো সাদৰ ইটো উপদেশ সাৰ।।

          তিনিগুণময়-বেদ-বন পৰিহৰা।
          গোৱালীৰ হৰে গৈয়া ব্ৰহ্ম চিনি ধৰা।।

          উড়খলে যাৰে বান্ধি থৈয়া আছে টানি।
          সোহি বেদ-শিৰিৰত্ন-অৰ্থ ভজা জানি।।

          যদি হৰি অনন্ত ব্ৰহ্মাণ্ড অধিকাৰী।
          তথাপি ভক্তৰ বৈশ্য হোৱন্ত মুৰাৰি।।

          তাতেসে বন্ধন হৰি লৈলা যশোদাৰ।
          নিৰন্তৰে নিগমৰ এ তত্ত্ব-বিচাৰ।।

          যাৰ মায়া পাশে বন্দী ব্ৰহ্মা আদি কৰি।
          গোৱালীৰ হাতে বন্দী ভৈলা হেন হৰি।।

          ভকতি সমান বলী নাহি নাহি আৰ।
          কহয় মাধৱ গতি নন্দেৰ কুমাৰ।। 

হৰি মোৰ এ দীন দয়াল।

ৰাগ: ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। হৰি মোৰ এ দীন দয়াল।
          কে জানিতে পাৰয় তোহ্মাৰ ঠাকুৰাল।।

পদ।। নাহি জন্ম তোমাৰ তথাপি জন্ম ধৰা।
          সোহি জন্মে জীৱৰ জনম দূৰ কৰা।।

          সহজে অকৰ্ত্তা কৰ্ম কৰা অপৰ্য্যন্ত।
          সোহি কৰ্ম্মে জীৱৰ কৰম কৰা অন্ত।।

          তুমি প্ৰভু নিৰ্গুণ গুণেৰ সীমা নাই।
          নিৰ্গুণ হোৱয় জীৱ সেহি গুণ গাই।।

          কহয় মাধৱ মেৰি ওহি আশা মনে।
          সহজ পীৰিতি মাগোঁ তোহ্মাৰ চৰণে।।

হৰিপদ মোহোৰ পৰম-ধন

ৰাগ: আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। হৰিপদ মোহোৰ পৰম-ধন।
          তাহে কমন ৰহুঁ বিছুড়ি পামৰু মন।।

পদ।। হৰি-পদ-পঙ্কজ ভৱ-ভয় ভঞ্জনৰে।
          ভকত-জনৰ নিজধন মনো-ৰঞ্জনৰে।।
          
          অভয় চৰণ দুহোঁ সুৰাসুৰ-বন্দনৰে।
          এ তিনি ভুৱন-পতি গোপনন্দ-নন্দনৰে।।

          অসাৰ সংসাৰ সৱ ধন-জন-জীৱনৰে।
          কহত মাধৱ-দীন মন মেৰি নাৰায়ণৰে।।

এ হৰি কৰিয়ো কৰিয়ো মোৰে কৰুণা-মুৰাৰি

ৰাগ: ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। এ হৰি কৰিয়ো কৰিয়ো মোৰে কৰুণা-মুৰাৰি।
          চাৰবো নাহি আৰ চৰণ তোহাঁৰি।।

পদ।। তুহুঁ নিৰঞ্জন যিটি জগত আধাৰু।
          ভাৰ হৰণ হেতু তুহুঁ অৱতাৰু।।

          তাৰবি লোক বিনোদ পৰকাশি।
          তুৱা পদ-কমলে সেৱক ভৈলো আসি।।

          পূৰব বাসনা দূৰ কৰহ হামাৰি।
          বচনে ৰহোক গুণ-নাম তোহাঁৰি।।
          
          তুৱা কথা শ্ৰৱণে ৰহোক অবিৰাম।
          কৰ মেৰি ৰহোক কয়ে তুহু কাম।।

          তুৱা পদ সুমৰি ৰহোক মন থিৰ।
          তোঁহাৰি চৰণ বন্দি ৰহো মোৰ শিৰ।।

          তুৱা নিজ মূৰতি ভকত সৱ ঠাই।
          কহ মেৰি বদন-মাধৱ গুণ গাই।।

শঙ্খ-চক্ৰ-গদা-পঙ্কজ পাণি গৰুড়াসন বনমালী গোপাল

ৰাগ: ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। শঙ্খ-চক্ৰ-গদা-পঙ্কজ পাণি গৰুড়াসন বনমালী গোপাল।

          পীতাম্বৰধৰ, শ্যামসুন্দৰ হৰি ভকতজনৰ ভয়হাৰী দয়াল।।

পদ।। পৰমানন্দ                       পৰম-পুৰোষোত্তম

                    পৰম কৰুণা-ৰস সিন্ধু গোপাল।

          কমলাকান্ত                     কমল-দল লোচন

                    ভকতজনৰ নিজবন্ধু দয়াল।।

          জগদানন্দ                       জগতজন জীৱন

                    যদুকুল-কুমুদিনী-ইন্দু গোপাল।

          মাধৱ দাস-দীন               মূৰুখ-মতি মাগয়

                    ভকতি-ৰতি এক বিন্দু দয়াল।।

ব্যৱসা কৰিয়ো ভাই ঘৰিৰ চৰণ ধন সাৰ

ৰাগ: ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। ব্যৱসা কৰিয়ো ভাই ঘৰিৰ চৰণ ধন সাৰ।

          অৰুণ-চৰণ বিনে ধন নাহি আৰ।।

পদ।। ব্যৱসা কৰিতে পাইলা নৰ-তনু নাৱ।

          যাৱে নাই পচে নাৱ মাণিক বেসাৱ।।

          ৰত্নেৰ পাইলা দ্বীপ ভাৰতে আসিয়া।

          লৈয়ো ৰাম-নাম ভাই মাণিক বাছিয়া।।

          কৰিয়ো ব্যৱসা হৰি ভকতৰ কাছে।

          ৰাম নাম ৰত্নেৰ ভাণ্ডাৰ মেলি আছে।।

          যতন কৰিয়া লৈয়ো ভাই যাৰ যত লাগে।

          শীঘিৰ কৰিয়া ভাৱ ৰাম বৰা আট ভাগে।।

          সংসাৰ তৰিতে লাগে, নাৱে পচে ঘাটে।

          চলিতে নিকট ভৈল ভৰা দিয়ো ঝাণ্টে।।

          যি নৰ চতুৰ মুখে ৰাম নাম ধৰ।

          মূল ৰাখি লাভ কৰি ভৱ নদী তৰ।।

          ৰাম নাম লৈয়ো আন আশা কৰ দূৰ।

          মিছা দিয়া সঞ্চা লৈয়ো তেবেসে চতুৰ।।

          ৰাম নাম ৰত্নে ভৰা দিয়ো তনু নাৱ।

          হৰিগুণ গায় যমেৰ ঘাটি মাৰি যাৱ।।

          ভকতৰ ধন হৰি-নামে নৱ-নিধি।

          চাৰি বেদ বিচাৰিয়া কৈয়া আছে বিধি।।

          কহয় মাধৱ দাস দীন মতি হীনা।

          আন ধন অকাৰণ ৰাম-নাম বিনা।।

কিৰিষি কৰ আলো মনাই হৰিচৰণ সেৱা পৰম সুখে

ৰাগ: ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। কিৰিষি কৰ আলো মনাই হৰিচৰণ সেৱা পৰম সুখে।

          যতন কৰিয়া হৰিৰ নাম সদায় ভাবিয়ো মুখে।।

পদ।। অৰুণ বৰণ হৰিৰ চৰণ সদায় চিন্ত মনে।

          খৰে নামাৰে, বানে নেনে, ফলে ছনে বনে।।

          হেন কৰিষি তেজিয়া মনাই কোন কৰিষি কৰ।

          খৰে মাৰিব, বানে নিব, দুঃখ পায়া কেনে মৰ।।

          ভাল খেতখানি হৰিৰ চৰণ বতৰ বান্ধিয়া লৈয়ো।

          যেমনে বুলি তেমন হয় যতন কৰিয়া বৈয়ো।।

          হৰিৰ চৰণে যি শষ্য বুলি সকলে অবিনাশী।

          যত বুলি তত পাই ও বড় কৰিষি।।

          সব তেজিয়া লৈয়ো মনাই সন্তেৰ সঙ্গতি।

          তবেসে কিৰিষি ফলে কহয় মাধৱ মূৰুখ মতি।।

হৰিগুণ গাৱত মেৰি মনাই

ৰাগ: ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। হৰিগুণ গাৱত মেৰি মনাই।

          সুখে ভকত-সঙ্গ মিলাই।।

পদ।। পতিত-পাৱন হৰিৰ নাম।

          তাহে লেহু মুহে অবিৰাম।।

          হৰিগুণ অমিয়া-মাধুৰী ঝুৰে।

          ভকত-জন মনোৰথ পূৰে।।

          সকল নিগম বিচাৰি বিধি।

          কহল হৰি বিনে নাহি সিদ্ধি।।

          কহয় মাধৱ মূৰুখ দীনা।

          গতি নাহি নাহি হৰি বিনা।।

ৰাম পৰম ধন চিন্তহু মন ভাই

ৰাগ: গৌৰী

ধ্ৰুং।। ৰাম পৰম ধন চিন্তহু মন ভাই।

          তনু চিন্তামণি বিফলহি যাই।।

পদ।। বিষয়ক সুখ শূকৰকহু পাই।
          হৰি-পদ সেৱা মানৱী বিনে নাই।। 

         ঝুণ্টা ঐচন জনম গোঁঞাই।
         বিষয়-কাচক মূলে মাণিক বিকাই।।

         ওহি পৰম তত্ত্ব বেদক বাণী।
         কহত মূৰুখ মতি মাধৱ জানি।। 

হৰিকো নাম নিগমকু সাৰ

ৰাগ: মাহুৰ (মাউৰ)

ধ্ৰুং।। হৰিকো নাম নিগমকু সাৰ।

          সুমৰি আতি অন্ত্যজাতি

                                        পাৱত ভৱনদী পাৰ।।

পদ।। পাপী অজামিল হৰিকো সুমৰি নাম আভাস।

          অতয়ে কৰ্ম্মক-বন্ধ ছোড়ি পাৱল বৈকুণ্ঠ বাস।।

           জানি আহে লোক হৰিকো নামে কৰু বিশোৱাস।

           সকল বেদক তত্ত্ব কহয় মূৰুখ মাধৱদাস।।

হৰিপদ কমনে বিছুৰি ৰহোঁ এ মন পামৰা

ৰাগ: শ্ৰী (ধনশ্ৰী)

ধ্ৰুং।। হৰিপদ কমনে বিছুৰি ৰহোঁ এ মন পামৰা।

          হৰি বিনে ঝুন্টা ওহি সয়াল সংসাৰা।।

পদ।। হৰিসে আতমা নিজ হৰি বন্ধু মোই।
          হৰি বিনে সুহৃদ আৱৰি নাহি কোই।।
          হৰিপদ সেৱা বিনে তেজু সব কাম।
          নিগম-নিগঢ় বিত্ত  জপ হৰি নাম।।
          কহয় মাধৱ মন ছোৰি ভৱ-পাশা।
          ভকত-সম্পদ হৰি পদে কৰু আশা।।

হৰি এ কৰুণাময়

ৰাগ: ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। হৰি এ কৰুণাময়

          মঞি পাপী কিনা কাম কৈলোঁ।

          এ ভৱ সাগৰে মজি মৈলোঁ

          অভয় চৰণে নাসেৱিলোঁ।।

পদ।। শৱ সম তনু আপোন মানিলোঁ।

          তুমি আতমা হৰি তোমাক নজানিলোঁ।।

          কিনা মঞি ছাৰ বৰ অগিয়ান।

          তোমাক তেজিয়া কৈলোঁ ধনৰ ধিয়ান।।

          মঞি বৰ পাপীৰ পুনু আগে।

          দ্বিজ অজামিল কেবাগুণে লাগে।।

          আৱৰ পাপীক কেবা গণে।

          অধমেৰ মোৰ কি হৈব মৰণে।।

          আপুনাৰে মঞি নাশিলোঁ আপুনে।

          পতিত-পাৱন নাহি তুমি বিনে।।

          আন কিছু মোৰ নাহিকে ভাৰসা।

          কহয় মাধৱ মূঢ় মতি নাশা।।