ৰাগঃ ভাটিয়ালী
ধ্ৰুং।। ভাল কলীয়া খেলন খেলায়।
খেলাৰ মাধুৰী হৰি ভুৱন ভুলায়।।
পদ।। লয়লাসে ৰঙ্গা দুই চৰণ চলায়।
ৰুণু ঝুণু কৰিয়া নূপুৰ বাজে পায়।।
আভীৰ বালকে বেঢ়ি চাপৰি বজায়।
পাক ফিৰি ফিৰিয়া নাচয় যদুৰায়।।
চন্দনে লেপিত অঙ্গ দোলয়ে গোপাল।
উৰে ঝলমল কেলি কদম্বকু মাল।।
গজ মুকুতাৰ হাড় গাণ্ঠী গলে লোলে।
পিন্ধন নেতেৰ ধড়া কটি বেঢ়ি দোলে।।
মোহন কনক বেণু উড়িয়া ধৰে হাতে।
ময়ূৰেৰ চূড়া ঝলমল কৰে মাথে।।
নেতেৰ আঞ্চল খানি হালয় বাতাসে।
সুহৃদ গোপেৰ মুখ চায়া চায়া হাসে।।
মানিক জিনিয়া জ্বলে দন্ত দুই পান্তি।
দিশ পাশে শোহে শ্যাম শৰীৰৰ কান্তি।।
বঙ্কিম নয়নে চায়া অমিয়া বৰিষে।
মাধৱৰ মন ৰহু এৰূপ হৰিষে।।
ধ্ৰুং।। ভাল কলীয়া খেলন খেলায়।
খেলাৰ মাধুৰী হৰি ভুৱন ভুলায়।।
পদ।। লয়লাসে ৰঙ্গা দুই চৰণ চলায়।
ৰুণু ঝুণু কৰিয়া নূপুৰ বাজে পায়।।
আভীৰ বালকে বেঢ়ি চাপৰি বজায়।
পাক ফিৰি ফিৰিয়া নাচয় যদুৰায়।।
চন্দনে লেপিত অঙ্গ দোলয়ে গোপাল।
উৰে ঝলমল কেলি কদম্বকু মাল।।
গজ মুকুতাৰ হাড় গাণ্ঠী গলে লোলে।
পিন্ধন নেতেৰ ধড়া কটি বেঢ়ি দোলে।।
মোহন কনক বেণু উড়িয়া ধৰে হাতে।
ময়ূৰেৰ চূড়া ঝলমল কৰে মাথে।।
নেতেৰ আঞ্চল খানি হালয় বাতাসে।
সুহৃদ গোপেৰ মুখ চায়া চায়া হাসে।।
মানিক জিনিয়া জ্বলে দন্ত দুই পান্তি।
দিশ পাশে শোহে শ্যাম শৰীৰৰ কান্তি।।
বঙ্কিম নয়নে চায়া অমিয়া বৰিষে।
মাধৱৰ মন ৰহু এৰূপ হৰিষে।।
