Saturday, August 30, 2014

পলাই জগত পতি নন্দজায়া যশোমতী লাড়ু ধৰি পাচে পাচে ধাই

ৰাগঃ কামোদ

ধ্ৰুং।। পলাই জগত পতি              নন্দজায়া যশোমতী
                         লাড়ু ধৰি পাচে পাচে ধাই।
          কৰি আছা অপৰাধ             কবহু নাহিকে বাধ
                         তাড়ন এড়ান নাযাই।।    

পদ।। ভাঙ্গিয়া মথন মাঠি               দধি সৱ কৈল নাঠি
                         নবীন লৱণু আছা খায়া।
          মাৱৰ উঠিছে ৰাগ                নাপাই নাছাড়িব লাগ
                         ভয়ে কম্পে থিৰ নুহি কায়া।।

          লাগাল পাইলো মঞি           আৰ কতি যাইবো তঞি
                         কত দুঃখ দিয়া আছা মোৰে।
          পলাই আজি যাইবি যথা      আমি ধায়া যাইবো তথা
                         আৰ লাগ নাছাৰিবো তোৰে।।

          মহা মহা যোগীগণে             পৰম নিৰ্ম্মল মনে
                         চিন্তিয়া নাপাই লাগ যাৰে।
          সবাৰে আতমা হৰি              হাতে গোপী লড়ু ধৰি
                         ধায়া ফুৰে তাৰে মাৰিবাৰে।।

          জননীৰ দুঃখ দেখি               হাতে কচালিয়া আখি
                         কান্দিয়া ৰহিল যেন ডৰে।
          দেখিয়া যশোদা ৰাণী            তনয়ৰ ভয় জানি
                         ধৰিলা তেজিয়া বাৰি কৰে।।

          যাৰ সুমৰণে ডৰি                 কালো কাম্পে থৰ থৰি
                         যাৰ নামে মুকুতি মিলয়।
          জননীক হুৱা ভয়                 হেন হৰি কম্পয়
                         দীন মাধৱ দাসে কয়।।

Tuesday, August 26, 2014

তনপান বিনে ৰসিক গোৱিন্দ কোপিত জননীক লাই

ৰাগঃ গৌৰী

ধ্ৰুং।। তনপান বিনে ৰসিক গোৱিন্দ কোপিত জননীক লাই।
          হামাকু পয়োধৰ পান ছোড়াই - ক্ষীৰে ৰাখিতে গয়ো মাই।।

পদ।। অৰুণ অধৰ দুহো কোপে কম্পায়ত ওষ্ঠ কামুৰি ধৰি দন্ত।
          পটাপুত্ৰ হানি মথনি মাৰি ভাঙ্গিয়ে খুপ্পি বৈথল ভগৱন্ত।।

          উৰল উৱৰে চড়ি লৱণু ভুঞ্জন্ত হৰি বানৰ সব লৈয়া সাথে।
          পিণ্ড লৱণু বানৰ মাজে পেখল বানৰে ধৰয় লুম্ফি হাতে।।

          ক্ষীৰ উতাৰি আসিয়ে মাই দেখল ভাঙ্গল মথনি মধাই।
          সৰ দধি নাশল কতিহু পলাৱল দীন মাধৱে গুণ গাই।। 

মথন মথে যশোমতী মাই

ৰাগঃ বৰাড়ী

ধ্ৰুং।। মথন মথে যশোমতী মাই।
          হৰিগুণ গাৱত বয়নে মিলাই।।

পদ।। কঙ্কণ হাৰ কুণ্ডল গণ্ড লোলে।
          চৰণ মাজে মণি মঞ্জীৰ বোলে।।

          মনোহৰ ক্ষৌম বসন পৰিধানে।
          কম্পয় কুচযুগ ৰজ্জু সন্ধানে।।

          উচল খোপা কুসুমে ৰঞ্জি কেশ।
          কজ্জ্বল নয়নে উজ্জ্বল কৰি বেশ।।

          আগহি নিজ তনয়ক পেখি।
          ৰূপ বিনাৱত নয়নে নিৰেখি।।

          মাৱক শ্ৰম দেখিয়ে তুলি হাসি।
          মথন দণ্ডে ধৰিল হৰি আসি।।

          তেজল মথন যশোমতী মাই।
          মাধৱ মূৰুখ দীন মৰি গাই।। 

Monday, August 18, 2014

মাগে লৱণু হৰি যশোৱাকু আগে

ৰাগঃ শ্ৰী

ধ্ৰুং।। মাগে লৱণু হৰি যশোৱাকু আগে।
          কৰ পাতি বোলয় লৱণু মেৰি লাগে।।

পদ।। পূৰবে বুলিয়া আছা লৱণু দিবাৰে।
          সোহি লৱণু মাি লাগয় হামাৰে।।

          লৱণু না পাইলে আজি না চাৰিবো তোৰে।
          গুণি চোৱা বাৰে বাৰে ভাণ্ডি আছা মোৰে।।

          মাৱৰ আঞ্চোৰে ধৰি বোলে নাৰায়ণে।
          লৱণু নাপায় আজি চাৰিবো কেমনে।।

          থৈয়াছিলা হয়ঙ্গবী হৰি পূজিবাৰে।
          এৰাইতে না পাৰি মাই দিলা আসি তাৰে।।

          নবীন লৱণু পায়া পৰম কৌতুকে।
          চৰাচৰ গুৰু হৰি ভুঞ্জিলা উৎসুকে।।

          লৱণু ভুঞ্জিয়া নাচে ত্ৰিজগত-পতি।
          কহয় মাধৱ হৰি পদ ৰেণু গতি।।

গোপাল শুনৰে বাপ ৰোষ কৰা দূৰ

ৰাগঃ শ্ৰী

ধ্ৰুং।। গোপাল শুনৰে বাপ ৰোষ কৰা দূৰ।
          তোমাৰ পাৱৰ বালাই লওঁ মই বাপেৰ ঠাকুৰ।।

পদ।। মাণিক জ্বলিয়া জ্বলে দুখানি অধৰ।
          ৰোষ দুঃখ ভৰে অতি ভৈ গৈল ঝামৰ।।

          কান্দিতে কান্দিতে পুত্ৰ বৰ পাইল দুঃখ।
          নেত্ৰজল মলিন সুন্দৰ চান্দ মুখ।।

          হাট বাটে গেল দাসী সকলে তোমাৰে।
          যমুনাই গেলু হামু নীৰ ভৰিবাৰে।।

          তোমাৰ বাপ নন্দ ঘোষ তাঞি নাহি ঘৰে।
          সকল লৱণু খাইলে পোষণ বান্দৰে।।

          দুৰ্জ্জন বানৰে দিলে আপুনি আসঙ্গ।
          সে খাইল লৱণু খিনি মোৰে কেন খঙ্গ।।

          খাইলে খাইলে মাৰিবো বানৰ পাইলে লাগ।
          এখনে কাতৰ কৰো এৰা ৰোষ ৰাগ।।

          তোমাৰ বান্দৰে খাইলে মোৰ কিবা ঘাটি।
          হামাত ৰোষে বাগৰে গাৱত লাগে মাটি।।

          মাণিক পুতলি তনু ধূলায়ে ধুসল।
          কান্দিতে ভাগিল গলা হইল বিকল।।

          এখনে আনিবো দুধ মথিবো আপুনি।
          যত পাৰা খাইবা দিবো এ নৱ লৱণী।।

          ক্ষীৰৰ লাড়ু সাজি দিবো চিনি থৈ মাথি।
          সঞ্জাত ন যাৱ পাৰাৰ লোক কৰা সাখী।।

          এ বোল শুনিয়া হৰি তেজল ৰোদন।
          ধূলা ঝাৰি কোলে লৈয়া মায়ে দিলা স্তন।।

          স্তন পান কৰি হাসি তোলে নাৰায়ণ।
          কহয় মাধৱ গতি নন্দৰ নন্দন।।

ভূমি লুটি কান্দে গোপীনাথ ভাণ্ডিতে মাৱৰে

ৰাগঃ ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। ভূমি লুটি কান্দে গোপীনাথ ভাণ্ডিতে মাৱৰে।
          চুৰি কৰি ক্ষীৰ লৱণু খাৱে ভাণ্ড নিজৰে।।

পদ।। কেবা নিয়া খাইল মোৰ এ নৱ লৱণী।
          ওহি বুলি হুমহুমি কান্দে যদুমণি।।

          ঘন ক্ষীৰ ফুটি থৈয়াছিলো তাৰে গেল খায়া।
          ওহি বুলি কান্দে কানু ভাণ্ডিতে গড়াইয়া।।

          এথানে আছিল বাঁহী কেবা নিল তাৰে।
          এ তিনি প্ৰমাদ মোৰ ভৈল একেবাৰে।।

          ওহি বুলি গেৰিপাৰি কান্দে যদুৰাই।
          কহয় মাধৱ গতি বালক কানাই।।

যশোকু আগু বোলত হৰি ভাৱ

ৰাগঃ বৰাড়ী

ধ্ৰুং।। যশোকু আগু বোলত হৰি ভাৱ।
          আজু চিনান কৰবো নাহি মাৱ।।

পদ।। ফিৰলো বনে বনে ধেনু বিচাৰি।
          তৃণে কাটল সব শৰীৰ হামাৰি।।

          স্নান কৰিতে লাগিয়ে তথি নীৰ।
          পুৰব হামাকেৰি সকল শৰীৰ।।

          কাকু কৰিয়ে বলহো শুন মাই।
          শুতিয়ে ৰহব আজু কিছুৱে নখাই।।

          তনয়কু বাণী শুনিয়ে বৰ নাৰী।
          প্ৰেম পৰশি নয়নে জুৰে বাৰি।।

          কৰতহু স্নান শুনহু মেৰি বাপ।
          দুঃখিনীক পুত্ৰ কৰবি নাহি তাপ।।

          কোমল লৱণু মাখৱো গাৱে আনি।
          কৰাবহো স্নান সুশীতল পানী।।

          পুৰব নাহি জুৰাৱৱ সব গাৱ।
          স্নান কৰিয়া অমৃত অন্ন খাৱ।।

          মাধৱ কহ হৰি গোচৰ হামাৰি।
          কাটল কতি ব্ৰহ্ম শৰীৰ তোহাৰি।। 

Saturday, August 16, 2014

মেৰে মাই ওহে যশোৱা আজু হামু বৰহি ভুখাৰী

ৰাগঃ মাউৰ

ধ্ৰুং।। মেৰে মাই ওহে যশোৱা আজু হামু বৰহি ভুখাৰী।
          যো কিছু লৱনু হামকু দেলহ নাহি খাৱলো সোহি ৰুখাৰি।।

পদ।। হামু বিহানত                 খেৰি খেলাৱত
                      আজু কিছুৱে নাহি খাৱতৰি।
          তুমহি হামাকু                নাহি ডাকল মাই
                       ভূখহি বৰ দুঃখ পাৱতৰি।।

          খালি উদৰে হৰি             হাত নিৱেশিয়ে
                       দেখত বোলত বাণী।
          আপোন তনয়কহো        দুঃখ দেখিয়ে মাই
                       নয়নে জুৰাৱত পানী।।

          পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি                  আঞ্চোৰে মুচল
                       শ্যাম শৰীৰক ধূলি।
           মেৰা বাপ বুলি                ক্ষীৰ পিয়াৱত
                       বাহু মেলি কোলে তুলি।।

            সোহি নিজানন্দ             সুখহি সম্পূৰ্ণ
                       সো হৰি মানুষ ভাৱতৰি।
            যশোৱাকু স্তন                পানহি সন্তোষ
                       দীন মাধৱে ৰস গাৱতৰি।।

গোপাল গোৱালী পাৰাত নাচে

ৰাগঃ ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। গোপাল গোৱালী পাৰাত নাচে।
          চৰণ চলাই নূপুৰ বজাই মধুৰ হাসে।।

পদ।। পীত ধটি কটি               কাচনি কাচিয়া
                      আগু পাছু লাসে ছাৱে।
          বালকৰ ভাৱ                 দেখায়া কানাই
                       গোপীৰ মন ভুলাৱে।।

          দধি বিকি আসি             শুনিল গোৱালী
                       হৰি নাচিবৰ কথা।
          পসাৰ পেলাই                 লৱৰন্তে যাই
                       কৃষ্ণক বেৰিল তথা।।

          সব গোপী মেলি              বাৱে হাত তুলি
                       বোলে ভাল কৰি নাচা।
          হাতে তাৰ খাৰু                দিব চিনি লাৰু
                       বাপু পূৰি তোৰ বাঞ্চা।।

          গোপীৰ বচনে                  বৰ লোভ পাই
                       নাচল নানান ভাৱে।
          কহয় মাধৱ                      আন গতি নাই
                       ভজ গোৱিন্দৰ পাৱে।।

উঠৰে উঠ বাপু গোপাল হে নিশি পৰভাত ভৈল

ৰাগঃ কৌ

ধ্ৰুং।। উঠৰে উঠ বাপু গোপাল হে নিশি পৰভাত ভৈল।
          কমল-নয়ন বুলি ঘন ঘন যশোৱা ডাকিতে লৈল।।

পদ।। মোৰ প্ৰাণধন                 সুচন্দে বয়ন
                       গাৱ চালি তেজ নিন্দ।
          সব পুৰুষৰ                    শিৰৰ ভূষণ
                       তুমি সে বাপু গোবিন্দ।।

          মোৰ পুত্ৰ বুলি                যশোৱা গোৱালী
                       বুকে বান্ধি কোলে লৈল।
          বয়ন চুম্বন                      কৰি ঘনে ঘন
                       আনন্দে মগন ভৈল।।

          সিদ্ধ মুনি গণে                 চিন্তিয়া নপাৱে
                        সো হৰি যশোৱা কোলে।
          ত্ৰিজগত পতি                  ভকত মিলল
                         মূৰুখ মাধৱে বোলে।।

Friday, August 15, 2014

উঠ উঠ বাপু চান্দ-বয়ন

ৰাগঃ অহিৰ

ধ্ৰুং।। উঠ উঠ বাপু চান্দ-বয়ন।
          যশোৱা মাৱে ডাকে ঘনে ঘন।।

পদ।। লহু লহু বহে মলয়া বাৱ।
         কোকিলে তেজে সুললিত ৰাৱ।।

         ৰবি পৰশল তিমিৰ নাশি।
         সঙ্গহি বালক সব মিলিল আসি।।

         দধি দুগ্ধ ঘৃত ব্যঞ্জন ভাতে।
         পাঞ্চনি সিঙ্গা বেত বেণু হাতে।।

         গোবৎস পাল লেহু সঙ্গে কৰি।
         উঠ গোষ্ঠে চল ঠাকুৰ মেৰি।।

         যশোৱাকু বাণী শুনি হৃষীকেশ।
         বালক সঙ্গে গোষ্ঠে পৰবেশ।।

         দীন মাধৱে কহয় পৰমাণ।
         হৰি বিনে নাহি তাৰক আন।।

তেজৰে কমলাপতি পৰভাত নিন্দ

ৰাগঃ শ্যাম

ধ্ৰুং।। তেজৰে কমলাপতি পৰভাত নিন্দ।
         তেৰি চান্দ মুখ পেখো উঠৰে গোৱিন্দ।।

পদ।। ৰজনী বিদূৰ দিশ ধৱলী বৰণ।
          তিমিৰ ফাৰিয়া বাজ ৰবিৰ কিৰণ।।

          শতপত্ৰ-বিকশিত ভ্ৰমৰ উড়াই।
          ব্ৰজবধূ দধি মথে তুৱা গুণ গাই।।

          দাম সুদাম ডাকে তেৰি লৈয়া নাম।
          হেৰ দেখ উঠিয়া আসিল বলৰাম।।

          নন্দ গেল বাথানে গোৱান গেল পাল।
          সুৰভী চাৰিতে লাগে উঠৰে গোপাল।।

          ক্ষীৰ লৱণু লৈয়া শিঙা বেত বেণু।
          সকালে মেলিয়ো বৎস হাম্বালাৱে ধেনু।।

          কহয় মাধৱ মাই কিনো তপসাইলা।
          ত্ৰিজগত পতি হৰি ৰাখোৱাল পাইলা।।

যাদু ভাল নাচতু- নন্দনন্দন গোবিন্দ নাচতু

ৰাগঃ নাটমল্লাৰ

ধ্ৰুং।। যাদু ভাল নাচতু- নন্দনন্দন গোবিন্দ নাচতু,
          ব্ৰজ নায়ক নাগৰ নাচতু পৰমানন্দ ৰসেৰে।
          সুৰাসুৰে যাৰ চৰণ পঙ্কজ ৰেণু শিৰে পৰশেৰে।।

পদ।। লাৱণ্য সুন্দৰ কটি ধৰিয়া এ বাম হাতেৰে।
          দক্ষিণ কোমল কৰ থাপিয়া এ প্ৰভু মাথেৰে।।

          কটিত কিঙ্কিণী বাজে নূপুৰ ঝুৰয় পাৱেৰে।
          ঈষত কটাক্ষ হাসি সুন্দৰ ভ্ৰুৱ চলাৱেৰে।।

          নাটেৰ মাধুৰী গোপী মোহন মদন ফান্দেৰে।
          যশোমতী নন্দ-নন্দন চকোৰ শ্যাম সুন্দৰ চান্দেৰে।।

          চৌভিতি গোপিনী বেঢ়ি হাতে তালি বজাৱেৰে।
          কহয় মাধৱ হৰি ভূৱন মন ভুলাৱেৰে।। 

ভালি নাচে মদন গোপালা

ৰাগঃ শ্ৰীগৌৰী

ধ্ৰুং।। ভালি নাচে মদন গোপালা।
          বজাৱে মোহন বেণু গলে বনমালা।।

পদ।। অৰুণ চৰণ দুহো ঠমকে চলায়।
          ঈষত ঈষত হাসি পঞ্চম গায়।।

          শ্যামল সুন্দৰ চান্দ-বয়ন বিকাশ।
          কহয় মাধৱ দীন হৰি-পদ-দাস।।

আৱে বালক কানু কয়ো পয়োসাৰ

ৰাগঃ সিন্ধুৰা

ধ্ৰুং।। আৱে বালক কানু কয়ো পয়োসাৰ।
          সঙ্গে যশোৱা মাই কৰত বিহাৰ।।

পদ।। ত্ৰিভুৱন মোহন মূৰুতি সুবেশ।
         শ্যাম শৰীৰ নীল কুঞ্চিত কেশ।।

         আৰকত নয়ন বয়নে ৰুচি হাস।
         আয়ত নয়ন পঙ্কজ পৰকাশ।।

         কৰযুগ কঙ্কণ কেয়ুৰ ৰঞ্জে।
         পঙ্কজ চৰণ ভকত ভয় ভঞ্জে।।

         মণিময় মঞ্জীৰ ৰুণু ঝুণু ৰোলে।
         ৰূপে মদন-মোহে মাধৱ বোলে।।   

খেলত গোৱিন্দ যশোৱাক সঙ্গে

ৰাগ।। আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। খেলত গোৱিন্দ যশোৱাক সঙ্গে।
          মানৱী ভাৱ দেখাৱত ৰঙ্গে।।

পদ।। সৃষ্টি স্থিতি লয় কাৰণ যোই।
         যাকৰ লীলা জানত নাহি কোই।।

         সোহি মহেশ্বৰ গোপ কুমাৰা।
         লোক তাৰণ হেতু কৰত বিহাৰা।।

         যোহি কৃপাময় দেৱকু দেৱা।
         মুকুতি বিড়ম্বন যাকৰ সেৱা।।

         ননান ৰসে খেলে সোহি দয়ালা।
         কহয় মাধৱ গতি বাল গোপালা।।

যশোদা গোপাল কোলে নিছা

ৰাগঃ শ্যাম

ধ্ৰুং।। যশোদা গোপাল কোলে নিছা।
          বয়ন ভৰি ঘন চুম্বন দিছা।।

পদ।। কবহু ভৰি হৰি চান্দ বয়ানে।
          পূৰল মন পয়োধৰ পানে।।

          কবহু বয়নে হেৰি হেৰি হাসে।
          জগতক হৰি যশোৱা কোলে ভাসে।।

          সনক সনাতন যাকৰু সেৱা।
          যশোৱা কোলে শোহয় সোহি দেৱা।।

          ভকত-বৎসল হৰি দীন দয়াল।
          কহয় মাধৱ গতি বাল-গোপাল।।

শুনলো যশোৱা মাই বচন হামাৰি

ৰাগঃ বসন্ত

ধ্ৰুং।। শুনলো যশোৱা মাই বচন হামাৰি।
          কি পুণ্য কৰিয়া পাইলা তনয় মুৰাৰি।।

পদ।। সুৰাসুৰ মুনি যাৰ চৰণ ধিয়ায়।
          সহস্ৰ বয়ন সদা যাৰ গুণ গায়।।

          চাৰি বেদে বিচাৰি নপাৱে যাৰ অন্ত।
          তোৰ ঘৰে ধেনু ৰাখে হেন ভগৱন্ত।।

          নিত্য নিৰঞ্জন শিৱ পুৰুষ পুৰাণ।
          ই তিনি ভুৱনে যাৰ নাহিকে সমান।।

          কোটি ব্ৰহ্মাণ্ডৰ পতি নাথ নাৰায়ণ।
          সো হৰি বয়নে তুহো কয়লি চুম্বন।।

          তিনি গুণ হীন প্ৰভু যোহি দামোদৰ।
          কোটি ব্ৰহ্মাণ্ড বৈঠে যাহেৰ উদৰ।।

          যাৰ মায়া পাশে বন্দী ই তিনি ভুৱন।
          সো হৰি উড়লে তুমি কয়লি বন্ধন।।

          যাৰ নাম লৈলে সুখে তৰে পাপীজন।
          সোহি হৰি তোৰ কোলে চড়ি খাইল স্তন।।

          কহয় মাধৱ দীন শুন হেৰ মাই।
          তুহু সম ভাগ্যৱতী আৰ কেহ নাই।।

যশোমতী পেখিতে নয়ন জুৰায়

ৰাগঃ ললিত

ধ্ৰুং।। যশোমতী পেখিতে নয়ন জুৰায়।
          জগজন জীৱন, ভকত পৰম ধন হাসি হাসি চৰণ ঘষায়।।

পদ।। কবহু বৈঠিয়েকহোঁ            পেখিয়ে যশোৱা মাই
                         হাম্ফলি চলে ঘনে ঘন।
          ভাষতু 'মাই' 'মাই'              কৰু থেন বেন 
                          যশোৱা পেখিতে ঝুৰে মন।।

          যশোৱা সুন্দৰী                    কুচকহোঁ ধৰি হৰি
                          বয়না কয় স্তন পান।
          হাঁসিয়া যশোৱা মাই            চুম্বয় ঘন ঘন
                          দীন মাধৱে গুণ গান।।

গোৱিন্দ দুধ পিউ দুধ পিউ বলেৰে যশোৱা

ৰাগঃ শ্যাম

ধ্ৰুং।। গোৱিন্দ দুধ পিউ দুধ পিউ বলেৰে যশোৱা।
          দুধ না খায়া হৰি কান্দে ওৱা ওৱা।।

পদ।। অৰুণ অধৰ মুৰি কান্দে যদুমণি।
          চান্দ মুখেৰ বালাই লওঁ বোলেৰে জননী।।

          কান্দিতে নেত্ৰৰ নীৰ ধাৰে বহি পৰে।
          কমল পত্ৰৰ যেন শিশিৰ নিগৰে।।

          জননীৰ মুখ চায়া কান্দে যদু পতি।
          মই যাওঁ তুমি শোৱা বলে যশোমতী।।

          পায়ে ধৰোঁ শিৰে ধৰোঁ দুধ পিউ হৰি।
          মুখে স্তন লৈয়া কান্দে ফোকাৰি ফোকাৰি।।

           জগতৰ গুৰু ভাৱ লৈয়া মানবীৰ।
           কান্দিতে আকুলমতি কৈলা জননীৰ।।

           কহয় মাধৱ দাস বৰ অগিয়ান।
           ওহি ভাৱ সুমৰি ছুটুক মেৰি প্ৰাণ।।

Thursday, August 14, 2014

জয় জয় নন্দ-নন্দন পৰমানন্দ বন্দো বাল গোপালং

ৰাগঃ সিন্ধুৰা

ধ্ৰুং।। জয় জয় নন্দ-নন্দন পৰমানন্দ বন্দো বাল গোপালং।
          পদ-পঙ্কজ-ৰজ অজ বন্দয় সকল ভূৱন একুপালং।।

পদ।। ৰোম বিবৰ মহ                    কোটি কোটি অণ্ড
                        যৈচন অনু পৰমাণি।
          নন্দ নন্দন কতি                  নাম ধৰত সোহি
                         ওহি লীলা কোই জানি।।

          দীন দয়াল                           জগত-জন-তাৰণ
                          কাৰণ ওহি অৱতাৰা।
          পৰম মূৰুখ মতি                  কহয় মাধৱ দীন
                           গতি মেৰি নন্দ-কুমাৰা।।

গোবিন্দ চিন্তহু বাল-গোপালং

ৰাগঃ অহিৰ

ধ্ৰুং।। গোবিন্দ চিন্তহু বাল-গোপালং।
          ৰতন তলপ মহ শয়নে ৰহতু হৰি পঙ্কজ-নয়ন বিশালং।।

পদ।। কৰ-পঙ্কজযুগ                    ধৰি পদ-পঙ্কজ
                     বয়ন-পঙ্কজে নিৱেশিতং।
          মুনিবৰ কৈচন                    ছোড়ি অমিয়া
                     তযু পদ-পঙ্কজ ৰস পীতং।।

          ওহি মন ভাৱে                     পৰম ৰতি কৌতুকে
                      নিজ-পদ পঙ্কজ পানং।
           বালক কেলি                       অমিয়া ৰস সাগৰ
                      মাধৱ কহ পৰমাণং।।

ভাই দেখো কমলাপতি দৌলৰ ওপৰে

ৰাগঃ সিন্ধুৰা

ধ্ৰুং।। ভাই দেখো কমলাপতি দৌলৰ ওপৰে।
           বৈকুণ্ঠৰ নাথ দৌল-ৰসে কেলি কৰে।।

পদ।। দিব্য সিংহাসনে প্ৰকাশয় দামোদৰে।
         নৱনীল মেঘ যেন মেৰুৰ শিখৰে।।

         শ্যাম শৰীৰত ঝিকি পাৰে অলঙ্কাৰ।
         নিৰ্ম্মল গগণে যেন জ্যোতি তাৰকাৰ।।

         কিৰীটি কুণ্ডল হাৰ কেয়ূৰ কিঙ্কিণী।
         ৰতন নূপুৰ পায় বাজে ৰিণি ঝিণি।।

         সিংহাসন সমে দোলে ত্ৰিজগত-পতি।
         যেন আকাশত ৰবি শশী কৰে গতি।।

         নন্দৰ আনন্দ বৰ ৰঙ্গ যশোদাৰ।
         জয় হৰি বুলি গোপ-গোপীৰ জোকাৰ।।

         গোকুলে মিলিয়া আছে বৈকুণ্ঠ উৎসৱ।
         হৰি পদে গতি মোৰ কহয় মাধৱ।।

দোলায় গোৱিন্দ পৰম আনন্দে ৰতন সিংহাসনে বসি।

ৰাগঃ তুৰ বসন্ত

ধ্ৰুং।। দোলায় গোৱিন্দ পৰম আনন্দে ৰতন সিংহাসনে বসি।
           কনক-বিৰচিত দোলৰ মণ্ডপ জ্বলয় যেন ৰবি শশী।।

পদ।। ৰতন ভূষণ                            জ্বলয় শ্যাম-তনু
                          ফাগুৱে হুয়া উজ্জ্বলত।
         নবীন মেঘে যেন                     বিজুৰী সঞ্চাৰ
                          পেখিতে কাম বিমোহিত।।

         ছত্ৰ চামৰে                              চৌভিতি ৰঞ্জিত
                          কনকময় ধ্বজ দণ্ড।
         আকাশে দেৱগণে                    কুসুম বৰিষয়
                           বাজায়া বহু বাদ্য-ভণ্ড।।

          গন্ধৰ্ব্ব গাৱয়                           বাৱয় বিদ্যাধৰে
                           নাচয় অপ্সৰা গণ।
          সিদ্ধ মুনিগণে                         মহিমা স্তুতি কৰে
                           কৌতুকে দোলে নাৰায়ণ।।

          পূৰ্ণ শশী জিনি                        জ্বলয় চন্দ্ৰতাপ
                            মুকুতা মণি শাৰী শাৰী।
          উৰ্দ্ধ দৃষ্টি কৰি                          পৰম আনন্দে
                            নিৰিখে যত নৰনাৰী।।

           হৰিৰ দৌলৰ                          মহিমা কৌতুক
                            কমনে কহি পাৱে সীমা।
           আসোক মানুষ                       দেৱ মুণি গণে
                            নজানে যাৰ মহিমা।।

           দৌলৰ উৱৰে                          মগৰ ভিতৰে
                             দোলয় ত্ৰিজগত-পতি।
           পৰম মূঢ়মতি                          কহয় মাধৱ
                              গোৱিন্দ পদে মোৰ গতি।।