চিন্তহুঁ গোবিন্দ, মন মেৰি ভাই

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। চিন্তহুঁ গোবিন্দ, মন মেৰি ভাই।
          হৃদয় পঙ্কজে ৰহো ৰাম গোসাঞি।।

পদ।। জগজন জীৱন ৰহো হৃদি ৰামা।
          কোটি কল্পতৰু পূৰণ-কামা।।

          মাধৱ দীন কহয় মন মোই।
          ৰাম বিনে নাহি বান্ধৱ কোই।।

ৰামক বাণী জপহুঁ মন ভাই

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। ৰামক বাণী জপহুঁ মন ভাই।
          কলিকো কালে আৱৰ গতি নাই।।

পদ।। যাকেৰি বয়নে ৰহত ৰামবাণী।
          তাকেৰি চৰণ-ৰেণু লেহুঁ জানি।।

          ৰাম চৰণ যোহি কৰত উপাসা।
          তাকেৰি হুঁ হামু দাসকু দাসা।।

          মাধৱ দাস মুৰুখ মতি গাই।
          ৰহো মন ভকত চৰণ ৰেণু লাই।।

ৰাম গোসাঞি কৰোহোঁ গোহাৰি

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। ৰাম গোসাঞি কৰোহোঁ গোহাৰি।
          ৰহু হৃদি-পঙ্কজ-ঠাম হামাৰি।।

পদ।। মায়া ছোড়ি ভকতি কৰু দানা।
          কৰোঁ তুৱা চৰণ-পঙ্কজ মধু পানা।।

          মাধৱ দাস কহয় ৰাম তেৰা।
          যাহাঁ যাহাঁ চৰণ তাহাঁ শিৰ মেৰা।।

গোবিন্দ দীন-দয়াল স্বামী

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। গোবিন্দ দীন-দয়াল স্বামী।
          তুহুঁ মেৰি সায়েব চাকৰ হামি।।

পদ।। কাকু কৰিয়া তুৱা চৰণে লাগো।
          অৰুণ চৰণ চাকেৰি মাগো।।

          তেৰি চৰণে মেৰি পৰিণাম।
          চাকেৰি মাগোঁ নাহি আন কাম।।

          আপুন কৰমে জনম যাহাঁ হোই।
          তাহা তুৱা চৰণে চাকৰ ৰহুঁ মোই।।

          মাধৱ দাস কহয় মতিহীনা।
          গতি মেৰি নাহি তুৱা পদ বিনা।।

মই সেৱোহোঁ ৰাম-চৰণ দুজা

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। মই সেৱোহোঁ ৰাম-চৰণ দুজা।
          কাহে কৰোহুঁ হামু আৱৰ পূজা।।

পদ।। ঘটে ঘটে ৰাম বিয়াপক হোই।
          আত্মা ৰাম বিনে নাহি কোই।।

          চৈতন্য ছোৰি কাহে জড়-সেৱা।
          ৰাম বিনে নাহি আৱৰ দেবা।।

          কহয় মাধৱ শুনহ নৰ-লোই।
          ৰাম বিনে কতি মুকতি না হোই।। 

প্ৰাণেৰ গোপীনাথ গোহাৰি কৰহু তুৱা পাৱে

ৰাগঃ সুহাই

ধ্ৰুং।। প্ৰাণেৰ গোপীনাথ গোহাৰি কৰহু তুৱা পাৱে।
          সেৱক বুলিয়া কৰু দয়াৰে।।

পদ।। মৰিয়ো বিষয়-বিষ পানে।
          ভকতি-অমিয়া মাগোঁ দানে।।

          অজ্ঞান তিমিৰে ভৈলোহুঁ অন্ধ।
          ছোৰ প্ৰভো ওহি মোহ বন্ধ।।

          কহয় মাধৱ দাস দীনে।
          প্ৰেম ভকতি ৰতি হীনে।।

মেৰো অব নাথ আতমা নন্দ-লাল

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। মেৰো অব নাথ আতমা নন্দ-লাল।
          বৰহি ঠাকুৰ হৰি দীন দয়াল।।

পদ।। আপুনহি মানি হৰিক পদে-দাসা।
          শিৱ চতুৰমুহ কৰতু উপাসা।।

          শৰীৰ আতমা মানি সব লোই চোৰ।
          জ্ঞানী আতমা আৱে হাৰামহি-খোৰ।।

          সেৱক-সেৱোহো মানি আত্মা গোবিন্দে।
          ৰাখত মন হৰি পদ অৰবিন্দে।।

          মাধৱ দাস কহয় তত্ত্ব ওই।
          হৰি বিনে হামাৰি আৱৰ নাহি কোই।।

হৰি হেৰোৰে বাপ পশিলোঁ শৰণে

ৰাগঃ বসন্ত

ধ্ৰুং।। হৰি হেৰোৰে বাপ পশিলোঁ শৰণে।
          নেৰিবা বান্ধৱ মোক জীৱনে মৰণে।।

পদ।। সনক সনন্দ যোগী যাহাকু ধিয়াই।
          সকল নিগমে যাক বিচাৰি নাপাই।।

          সহস্ৰ-বয়নে যাৰ নাপাৱন্ত সীমা।
          অধমে জানিবোঁ কেনে তোমাৰ মহিমা।।

          আতুৰ ভৈলোহোঁ বৰ বিষয়-বিকলে।
          কৰিয়ো উদ্ধাৰ মোক চৰণ-কমলে।।

          তোমাৰ চৰণ দুই মোৰ মহাধন।
          ভকত জনৰ নিজ তুমি সে জীৱন।।

          কৃপাৰ সাগৰ কৃপা কৰা একবাৰ।
          কাতৰ কৰিয়া লৈলোঁ শৰণ তোমাৰ।।

          কৃপা কৰা নাৰায়ণ ছেৰ মোহ পাশ।
          কহয় মাধৱ হৰি দাসকু দাস।।

গোপাল কৃপালু ৰাম! কৰুণা সাগৰ স্বামী

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। গোপাল কৃপালু ৰাম! কৰুণা সাগৰ স্বামী।
          তুৱা পদ-মকৰন্দ-বিন্দু আশা কৰো হামি।।

পদ।। ওহি ভৱ তাপে তাপিত মেৰি মন মন্দা।
          মাগোহোঁ সীকৰ তুৱা পদ-মকৰন্দা।।

           জনমে জনমে প্ৰভু ওহি মেৰি মন-আশা।
           কহয় মাধৱ হৰি চৰণ কমল দাসা।।

নাৰায়ণ! সেৱহু চৰণ তোহাঁৰি

ৰাগঃ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। নাৰায়ণ! সেৱহু চৰণ তোহাঁৰি।
          তুহুঁ বিনে আৱৰি সুহৃদ নাহি হেৰহু দায়া কৰহি হামাৰি।।

পদ।। তুহুঁ কৃপালু                  কৰুণাময় মানস
                       দায়া কৰু একু বাৰা।
          নিগম-নিগূঢ়               সাৰ তেৰি নামা
                       ৰহু ভৰি বয়নে হামাৰা।।

          ভকতি আনন্দ           বিন্দু কৰু দানা
                       মেৰি যতনে তেজি আশা।
          পয়ৰহি লাগি             শৰণ-একু মাগোঁঁ
                        দীন মাধৱ মতি-নাশা।। 

মোকে কিনা গতি দিলে গোপাল! তুমি অগতিৰ গতি

ৰাগঃ ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। মোকে কিনা গতি দিলে গোপাল! তুমি অগতিৰ গতি।
           এ ভৱ-ভঞ্জন তোমাৰ চৰণ সেৱিতে নকৰো ৰতি।।

পদ।। আগম পুৰাণ                  শুনি যত খান
                     তোমা বিনে নাহি কয়ি।
              তোমাৰ চৰণ                  কৈলে সুমৰণ
                      ভৱ নিবাৰণ হোই।।

          এতেকে জানিয়া             মই মতি-পামৰ
                       নাসেৱো তোমাৰ পাৱ।
          এ ভৱ-সাগৰে                 মজিলোঁ পামৰে
                       তৰায়া শালৰ নাৱ।।

          দূৰিত সাঞ্চিলোঁ               আপোন বঞ্চিলোঁ
                       নাশিলোঁ নমেৰ সঙ্গে।
          অমিয়া বুলিয়া                 বিষয় গৰল
                       মই পাপী ভক্ষিলোঁ ৰঙ্গে।।

          তোমাৰ ভকতি                অমিয়া মাধুৰী
                       তাৰো নাকৈলোঁ আশা।
          জানিলোঁ যমৰ                 যাতনা ভূঞ্জিয়া
                        নাশিলোঁ এ বুদ্ধি-নাশা।।

          তুমি প্ৰিয়তম                  আতমা পৰম
                         সুহৃদ এ নিজ-দেৱ।
          শাসন নাশন                   কাৰণ আৱৰ
                         তোমা বিনে নাহি কেৱ।।

           জানিয়া তোমাৰ              অভয় অৰুণ
                          চৰণে শৰণ লৈলোঁঁ।
           কহয় মাধৱ                     তোহ্মাৰ দাসৰ
                          দাস অনুদাস ভৈলোঁঁ।। 

গোপীনাথ! জগ জীৱ স্বামী ৰাম সেৱহু তোই

ৰাগঃ বসন্ত

ধ্ৰুং।। গোপীনাথ! জগ জীৱ স্বামী ৰাম সেৱহু তোই।
          হৰি! কৰহু কৰুণা নাথ মোই।।

পদ।। কলিযুগে নৰতনু                 ভাৰতে পায়া পুনু
                      তুৱা গুণ নাম নাহি লিঞোঁ।
          পৰম অমিয়া ৰস                তেজি তুৱা নাম যশ
                       বিষয়-গৰল হামু পিয়োঁ।।

           দুৰ্জ্জয় মনৰ সঙ্গে               পাপচয় কৈলো ৰঙ্গে
                       না কৰিলোঁ তোমাৰ ভকতি।
           লোভ মোহ কাম ক্ৰোধ      মদ মান ৰিপু সঙ্গে 
                       মজিলো সংসাৰে মূঢ়মতি।।

            পতিত পাৱন প্ৰভু            তুৱা পদ-পঙ্কজ
                        তাহে শৰণ লেহোঁ জানি।
            তুৱা জন সঙ্গে নাম           ৰহু মুহে অবিৰাম
                         কহত মাধৱ পৰমাণি।।

মোৰ পতিত-পাৱন প্ৰভু হৰি

ৰাগঃ ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। মোৰ পতিত-পাৱন প্ৰভু হৰি! হৰৰে বাপ
                                            কিনা গতি হৈল হামাৰে।
           দুৰ্ল্লভ লভিয়া পুনু ভাৰতে মানৱী তনু নাম লৈতে
                                            না পাৰো তোমাৰে।।

পদ।। স্থাবৰ জঙ্গম যত                  কীট পশু পতঙ্গত
                        জনমিলো কত নাহি সীমা।
          চতুৰাশী নৰকত                  পাইলো দুঃখ নানা মত
                        না জানিয়া তোমাৰ মহিমা।।

          জানো ভৈল তুৱা দায়া          ভাতেসে মানৱী কায়া
                        পাইলে, তাৰে বিড়ম্বিল বিধি।
          কিনো মঞি বুদ্ধি-নাশা         বিষয় কাচেৰ আশা
                        হাততে হৰাইলোঁ নৱনিধি।।

          কিনা ভৈল বিয়া মোহ           আচৰিলোঁ তুৱা দ্ৰোহ
                         ইসে মোৰ পাইল বৰ দুঃখে।
          তুৱা ভকতৰ পদ                   ৰেণু সেৱা নকৰিলোঁ
                         তুৱা নাম নলৈলোহোঁ মুখে।।

          বয়স গোঞাঁইলো হেলে        তুৱা ভকতৰ মেলে
                          তুৱা কথা নুশুনিলোঁ কাণে।
          ওহি অপৰাধে জানো              নিয়া মোক যমৰায়
                          বৰ ৰাগে মাৰিবে পৰাণে।।

           গুণিতে গুণিতে চিত্ত              কৰিতে না পাৰোঁ থিত
                          কিনা গতি হৈবেক মৰণে।
           তুৱা ভকতৰ বাণী                 শুনি মনে অনুমানি
                          তুৱা পদে পশিলোঁ শৰণে।।

            কৰা কৃপা কৃপাময়                সদায়ে যিমতে ৰয়
                          তুৱা নাম সন্তৰ সঙ্গতি।
            ন কৰিয়ো মোৰে নাশ            ভৈলোহো দাসৰ দাস
                           কহয় মাধৱ মূঢ় মতি।।
                        

নাৰায়ণ! মঞি তেৰি দাসকু দাসা

ৰাগঃ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। নাৰায়ণ! মঞি তেৰি দাসকু দাসা।
          ভৱভয়তাপে তাপিত মন তোহাৰি চৰণে কৰহো হামু আশা।।

পদ।। কামিনী কনক লুবুধ মতি পামৰ মন ভোলে পৰল মতি মেৰা।
          ৰূপ ৰস পৰশ শবদ গন্ধে আকুল কৰহু ভকতি নাহি তেৰা।।

          ক্ষণিক জীৱন ধন যৌৱন বিৰকতি তবহু না হোই।
          দংশিত কাল-ভুজঙ্গম অঙ্গা জানি শৰণ লেহু তোই।।

          বৈৰী কাম ক্ৰোধ পদ মৎসৰ তা সনে ৰতি, মতিহীনা।
          পতিত-পাৱন হৰি তুহঁ বহি নাহি আৰ কহতু মাধৱ দাস দীনা।।

হৰি-পদ-পঙ্কজ মেৰি মনাই

ৰাগঃ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। হৰি-পদ-পঙ্কজ মেৰি মনাই।
          বিত্ত চিন্তহু হৃদি মিলাই।।

পদ।। দুঃখভঞ্জন ভৱতৰণী হৰি ভকতৰ এ চিন্তামণি।
          হৰি চৰণ শৰণ বিনা গতি নাহি নাহি মতি হীনা।।

          সুৰ শঙ্কৰ যাকৰু সেৱা দেখস পুনু দেৱকু-দেৱা।
          দীন মাধৱ মুৰুখমতি কহে হৰি সে পৰম গতি।।

মন! ভজহু কমলাপতি, গতি কোই আন

ৰাগঃ বসন্ত

ধ্ৰুং।। মন! ভজহু কমলাপতি, গতি কোই আন।
          হৰি পদে সেৱা নিগম পৰমাণ।।

পদ।। হৰি-পদ-যুগ সেৱা ভকতি নিশ্চয়।
          ওহি মুকুতি হৰিপদকো লঙ্ঘয়।।

           কমন মুৰুখ দাস ভাৱকো তেজয়।
           হৰি-পদে লঙ্ঘি সুখ মুকুতি ইচ্ছয়।।

           জানি হামাৰি মন কৰু হৰি সেৱা।
           নিত্য-নিৰঞ্জন হৰি দেৱকু-দেৱা।।

           ঐকান্তিক সুখ হৰি চৰণ উপাসা।
           কহয় মাধৱ হৰি দাসকু দাসা।। 

অবহু মাই! দেখত মিলত আনন্দ

ৰাগঃ গৌৰী

ধ্ৰুং।। অবহু মাই! দেখত মিলত আনন্দ।
          বালক সাথে উগত ভয়ো হামাৰি নয়ন-চকোৰ শ্যামচান্দা।।

পদ।। দিৱস সবহু মাই              মাধু বিৰহ তাপে
                       তপন-তাপিত তনু মোৰা।
         অৱ যশোমতী সুত           চান্দ শীতল দেহ
                        কয়ল সয়ল তাপ থোৰা।।

         কমন চতুৰ বিধি             মাধু মধুৰ ৰূপ
                         নিৰমিল কতহু সানন্দা।
         জনমে জনমে গতি          ওহি কমল-পদ 
                          কহয় মাধৱ মতি-মন্দা।।

গোবিন্দ মেৰি আৱত সব গোধন সঙ্গে ধায়া

ৰাগঃ গৌৰী

ধ্ৰুং।। গোবিন্দ মেৰি আৱত সব গোধন সঙ্গে ধায়া।
          মোহন হৰি হাসি হৰিষে পঞ্চম পূৰিত গায়া।।

পদ।। গোৰজ বৰ শোভিত তনু উগত মুখ চান্দা।
          আকুল ব্ৰজ ৰমণীক মন মিলিত বহু আনন্দা।।

          পৰম পুৰুষ পায় মুহ-লোচন ভৰি চায়।
          গোবিন্দ-পদ-সেৱক দীন মাধৱ দাসে গায়।।

আজু গোপীনাথ পেখলো আঁখি

ৰাগঃ কামোদ

ধ্ৰুং।। আজু গোপীনাথ পেখলো আঁখি।
          যমুনা তীৰে ফিৰে ধেনু ৰাখি।।

পদ।। শ্যাম শৰীৰে পীতাম্বৰ শোহে।
          লাৱণ্য কোটি মনমথ মোহে।।

          সুচান্দ বয়নে ঈষত হাসি।
          নয়ন ৰাতা উতপল পাসি।।

          কপোলে চন্দন তিলক সাজে।
          শোভন অলকা পান্তি বিৰাজে।।

          মাথে ঝলময় ময়ূৰ চূড়া।
          কুসুমে ৰঞ্জয় মোহন জুড়া।।

          কদম্ব-কুসুম শ্ৰৱণ মূলে।
          কম্বুকণ্ঠে মণি-কৌস্তুভ লোলে।।

          গলে গুঞ্জা মণি-মুকুতা মালা।
          কনক ভূষণে ভূষিত কালা।।

          গোপদ-বেণু বিৰাজিত অঙ্গে।
          বেণু বজাৱত অঙ্গ ত্ৰিভঙ্গে।।

          সুস্বৰ উচ্চায়া পঞ্চম গাৱে।
          বঙ্কিম নয়নে ভ্ৰুৱ দুলাৱে।।

          নবীন পীত ধটি কটি মাজে।
          কনক মেখলা কিঙ্কিণী বাজে।।

          নূপুৰ বাজে পদ-অৰবিন্দে।
          কহয় মাধৱ গতি গোবিন্দে।। 

আজু সুপৰভাতে পেখলোঁ মাই

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। আজু সুপৰভাতে পেখলোঁ মাই।
           নয়নক আনন্দ কুসুম কানাই।।

পদ।। নৱঘনশ্যাম পীতাম্বৰ জ্যোতি।
          কৌস্তুভকণ্ঠে হাৰ গজ মতি।।

          শাৰদ-চান্দ কোটি বয়ন বিকাশে।
          মদন-চাপ জিনি ভ্ৰুৱ পৰকাশে।।

          চান্দজ্যোতি জিনি তিলক কপোলে।
          কুণ্ডল জলমল অলকা বিলোলে।।

          উতপল-ৰাতা নয়নযুগ শোহে।
          ঈষত হাসি ৰসে জগজন মোহে।।

          সুবলিত চান্দ ময়ূৰ পুচ্ছ শিৰে।
          গঞ্জয় গজৰাজ গমন গম্ভীৰে।।

          ৰতন মঞ্জীৰ ঝুৰয় দুহো পাৱে।
          নন্দ-নন্দন গতি মাধৱে গাৱে।।

কদম্ব তৰু তলে, নবীন-নীৰদ, ৰুচিৰ সুন্দৰ শ্যাম

ৰাগঃ কেদাৰ

ধ্ৰুং।। কদম্ব তৰু তলে, নবীন-নীৰদ, ৰুচিৰ সুন্দৰ শ্যাম।
          ভুৱন-মোহন, মূৰুতি মনোহৰ, কতিহো নাহি উপাম।।

পদ।। ভ্ৰুৰ মনোহৰ                নয়ন চঞ্চৰ
                    বয়ন চান্দ উজোৰ।
          হাসিতে অমিয়া            বৰিষে পেখি সখি
                     জীৱন না ৰহে মোৰ।।

          কতনা যতনে               বিধি নিৰমিল
                      সুন্দৰ মানুক ৰূপ।
          পেখিতে লাৱণ্য            লাজে ভয়ো পুনু
                       কোটি মনমথ চুপ।।

          ৰতন ভূষণ                   যৈছে নিৰমল
                        গগণে তাৰা শোহায়।
          কহয় মাধৱ                  হামাৰি মজু মন
                         নন্দকু নন্দন পায়।।

শ্যাম মনোহৰ হৰয়ে নগৰে জনে

ৰাগঃ গৌৰী

ধ্ৰুং।। শ্যাম মনোহৰ হৰয়ে নগৰে জনে।
          হামাৰি জীৱন কানু হাসি হৰলৰে কালা অঙ্গেৰ তিনি ঠানে।।

পদ।। ভ্ৰুব মদন-ধনু              তথিয়ে নিবেশিত
                    বঙ্কিম নয়নে পঞ্চবাণ।
         অমিয়া মধুৰ বাণী         মোহ মন্তৰ জপি
                    ঘনে ঘনে কৰতু সন্ধান।।

         মোহন বংশীৰ সানে      হৰম চেতন মন
                     মৰম ভেদল বৰ টানে।
         কহয় মাধৱ মাই!          কানাই জীৱন বিনে
                      কভু নাহি ৰহত পৰাণে।।

কমল-নয়নকে আজু পেখলোঁ মাই

ৰাগঃ গৌৰী

ধ্ৰুং।। কমল-নয়নকে আজু পেখলোঁ মাই
                           গোৱিন্দ পেখিতে নয়ন জুড়াই।
          শ্যামল অঙ্গে পিশঙ্গ পিচোৰা ময়ূৰ মুকুট বনাই।।

পদ।। মৃগমদ মলয়জ            মিলিত বহু-ভাজিত
                      চন্দন অঙ্গে চৰায়।
         হেম জড়িত বহু           ৰতন বিভূষণ
                      হৰষে চলয়ে যদুৰায়।।

         পঙ্কজ-বয়ন                 স্মিত অবলোকন
                      অকল তিলক মুহ শোহে।
         সব জগবন্দন              নন্দকুনন্দন
                      কহয় মাধৱ গতি মোহে।।  

বিৰিন্দাবনে খেলত মধুৰ মুৰাৰি

ৰাগঃ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। বিৰিন্দাবনে খেলত মধুৰ মুৰাৰি।
          মোহন মধুৰ হাসি মুৰৰী বজাৱত এ তিনি ভুৱন অধিকাৰী।।

পদ।। শাৰদ-ইন্দু নিন্দি             আনন শোভিত
                    ৰঞ্জিত মধু মধু হাসে।
          অভিনৱ জলধৰ              তড়িত জড়িত যৈছে
                    তনু শোভিত পীত-বাসে।।

          নয়ন উজৰ কৰ              কঙ্কণ কেয়ূৰ
                    বনমালা হৃদয়ে দোলাৱে।
          চৈধ্যয় ভুৱন ভুলি           ৰূপ মিলাৱত
                    মধুৰ পঞ্চম ৰস গাৱে।।

          ৰতন জড়িত, মণি          মঞ্জীৰ ৰঞ্জিত
                    পদ-পঙ্কজ পৰকাশ।
          ভকত পৰম-গতি           তাহে মজোক মতি
                     মাধৱ এহু অভিলাষ।।

মোহন বাৱত মুৰৰী ৰে কানু

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। মোহন বাৱত মুৰৰী ৰে কানু।
          শুনি ব্ৰজ ৰমণীক নসহে পৰাণু।।

পদ।। মধুৰ বাংশীৰ স্বৰে অমিয়া ঝুৰয়।
         পাষাণ দ্ৰবয় মৃত তৰু মঞ্জৰয়।।

         সচেতন সব থিক অচেতন হোই।
         তৰঙ্গিনী সব ৰহু অচলিত তোই।।

         সচৰ অচৰ হয় অচৰ চৰ-গতি।
         ঐচন মোহন-বেণু পুৰে যদুপতি।।

         ত্ৰিভুবন-বিমোহন গোৱিন্দক বেণু।
         কহয় মাধৱ গতি কানু-পদ ৰেণু।।

কানাই কিনা ৰূপসিয়া

ৰাগঃ বৰাড়ী

ধ্ৰুং।। কানাই কিনা ৰূপসিয়া।
          গোপীৰ হৰিল মন মুচুকি হাসিয়া।।

পদ।। কানাইৰ দেখিয়া ৰূপ হৰিল সুৰতি।
         অপমানে মনমথে নধৰে মূৰুতি।।

         কানাইৰ দেখিয়া ৰূপ মনত বিকলে।
         পূৰ্ণ শশী থিৰ নোহে গগণ মণ্ডলে।।

         কানাইৰ দেখিয়া দুই নয়ন উজ্জ্বল।
         ঝাম্প দিয়া জল মাজে ৰহিল কমল।।

         কানাইৰ দেখিয়া ৰূপ আতি মন লাজে।
         মদন লুকায়া ৰৈল হৃদয়ৰ মাজে।।

         কানাইৰ ৰূপৰ উপমাৰ কেৱা ক্ষেম।
         এক পুঞ্জ হুৱা আছে গোপিনীৰ প্ৰেম।।

         সকল জগতে বোলে কানাই কলিয়া।
         কালা নোহে শ্যাম ৰূপ ধৰিছে অমিয়া।।

         অনেক যতনে বিধি চাইল মনে গণি।
         আপোন ৰূপেৰ কানু উপমা আপুনি।।

         কানাইৰ দেখিয়া ৰূপ মোহে ত্ৰিভূৱন।
         কহয় মাধৱ গতি নন্দেৰ নন্দন।।

গোপাল খেলায় কদম্ব-তলে

ৰাগঃ ভাটিয়ালী

ধ্ৰুং।। গোপাল খেলায় কদম্ব-তলে।
          ভুৱন-মোহন মূৰুতি-মধুৰ, মদন জিনিয়া জ্বলে।।

পদ।। তনু নৱ-ঘন             দলিত অঞ্জন
                 জিনিয়া অতি বিৰাজে।
          ৰতন ভূষণ              কেয়ূৰ কঙ্কণ
                  কটিত কিঙ্কিণী বাজে।।

          কৰিয়া সুবেশ           বান্ধি আছে কেশ
                  টালনি কৰিয়া জুড়া।
          চৌভিতি বেঢ়িয়া       মণি মুকুতাৰ
                   মালা, ময়ূৰৰ চূড়া।।

           হাসিয়া খেলায়         বোলান বোলায়
                   অমিয়া যেন বৰিষে।
           নূপুৰ ঝনকে             বাজয় ঠমকে
                    চলয় মন-হৰিষে।। 

           নেতেৰ আঞ্চল          কৰে ঝলমল
                    গাৱে পৰিমল বাসে।
            ওহি ৰূপে মন           মজোক হামাৰ 
                    কহয় মাধৱ দাসে।।

ৰূপে ভুলে গোৱালী, সুন্দৰ বনমালী, মোহন বনমালী

ৰাগঃ শ্ৰীগান্ধাৰ

ধ্ৰুং।। ৰূপে ভুলে গোৱালী, সুন্দৰ বনমালী, মোহন বনমালী।
          কহ-কৈচন স্বামী হে হৰি! হৰি মিলব হামাৰি।।

পদ।। এ শ্যাম-সুন্দৰ তনু হে হৰি! হৰি এ পীতবসনা।
          এ ৰূপে ভুললে মন হে হৰি! হৰি কোটি-মদনা।।

          এ জগ ভুলাল হাসি হৰি! হৰি ৰয়স নবীনা।
          কৈচন ধৰব চিত্ত হে হৰি! হৰি নন্দসুত বিনা।।

          কমল-নয়ন স্বামী হে হৰি! হৰি সুচান্দ-বয়না।
          কহয় মাধৱ গতি হে হৰি! হৰি নন্দকু-নন্দনা।। 

দেখো মাই! আৱত নন্দকু লাল

ৰাগঃ মাউৰ

ধ্ৰুং।। দেখো মাই! আৱত নন্দকু লাল।
          নিন্দি নটবৰ মূৰুতি মনোহৰ শ্যাম মদন গোপাল।।

পদ।। বাম বাহুত               মিলিত মনোৰথ
                 ললিত বাম কপোল।
         অধৰ অৰ্পিত            কনক বিৰচিত
                 মধুৰ মুৰাৰী অমূল।।

         অধৰ শোণিমা          চিবুক শ্যামিমা
                 বংশী শোভিত ভাল।
         প্ৰৱাল মৰকত          জড়িত যৈচন
                 হেম পঙ্কজ নাল।।

         ভ্ৰুৱ উন্নত                চাপ মনমথ
                 নয়ন তছু পঞ্চবাণ।
         কহয় মাধৱ              মৰম হানি হৰি
                 হৰল গোপীক প্ৰাণ।।

সাজেৰে সখি নন্দকুবালা

ৰাগঃ ধনশ্ৰী

ধ্ৰুং।। সাজেৰে সখি নন্দকুবালা।
          নৱ-ঘন জিনি শোহে তনু কালা।।

পদ।। অধৰ সুধাকৰ পূৰিত বেণু।
          অঙ্গ বিভূষিত গো-পদ-ৰেণু।।
   
           ঝল-মল ময়ূৰ পুচ্চ শোহে মাথে।
           কোটি মদন জিনি গোপিনী নাথে।।

           নিন্দি ইন্দু কোটি হৰি সাজে।
           ঝণকিত কিঙ্কিণী মঞ্জীৰ বাজে।।

           কণ্ঠে কেলি কদম্বক মালা।
           কহত মাধৱ গতি বাল-গোপালা।।

দেখত নাগৰ নাট-বিলসীয়া বালক মহ কানু সাজতৰি

ৰাগঃ মাউৰ

ধ্ৰুং।। দেখত নাগৰ                  নাট-বিলসীয়া
                বালক মহ কানু সাজতৰি।
          ভুৱন সুন্দৰ বৰ               শ্যাম মনোহৰ
                 চান্দ কোটি জিনি ৰাজতৰি।।

পদ।। ৰতন ভূষণে চাৰু             অঙ্গ বিভূষিত
                 চৰণে মঞ্জীৰ মণি ৰাজতৰি।
          ভ্ৰূৱ সুবলিত চাৰু            বঙ্কিম লোচন
                 পেখি মদন কোটি লাজতৰি।।

          ঈষত মধুৰ হাসি              বাশী বিনোদিত
                  মোদিত পঞ্চম গাৱতৰি।
          নন্দকু কুমাৰ                    চৰণ যুগ ৰাজীৱ
                  মাধৱ মন ৰহু ভৱ-তৰি।।

শ্যামচান্দমুখ পেখলো মাই

ৰাগঃ মাউৰ

ধ্ৰুং।। শ্যামচান্দমুখ পেখলো মাই।
          কদম্ব কান্ধে ৰহি ফিৰি ফিৰি চাই।।

পদ।। কদম্ব মালা গলে শোভিত ভালি।
          এ তিনিভুৱন-মোহন বনমালী।।

          কুণ্ডল ডগমগী ঝলমল মৌৰা।
          ঈষত হাসিৰসে মানস চোৰা।।

          অমলকমল-দল লোচন ৰাতা।
          অপৰূপ নিৰমিল কমন বিধাতা।।

          সকল কলাৰস সিন্ধু নাগৰা।
          মাধৱ কহ গতি গোৱিন্দ মোৰা।।

আৱত ব্ৰজেৰ জীৱন ৰে হৰি

ৰাগঃ আশোৱাৰী

ধ্ৰুং।। আৱত ব্ৰজেৰ জীৱন ৰে হৰি।
          ত্ৰিভূৱন মোহন মধুৰ ৰূপ ধৰি।।

পদ।। বিৰাজিত শ্যামতনু ধেনু-পদ ৰেণু।
          অৰুণ অধৰে পূৰে সুমধুৰ বেণু।।

          বনজ কুসুম কোৰি মালা উজ্বলিত।
          শৰীৰকু কান্তি সৱ দিশ প্ৰজ্বলিত।।

          ভ্ৰমেৰ ৰঞ্জিত উৰে লোলে বনমালা।
          ৰতন ভূষণ সব শৰীৰ উজ্জ্বলা।।

          চৰণ পঙ্কজে মণি মঞ্জীৰুকু ধ্বনি।
          কহয় মাধৱ মেৰি গতি যদুমণি।।

মাই হেৰ গোকুল-চান্দ আৱে

ৰাগঃ বেলোৱাৰ

ধ্ৰুং।। মাই হেৰ গোকুল-চান্দ আৱে।
          সকল বালক মাজে জিনি নটবৰ সাজে
                              হাসি ৰসে ভুৱন ভুলাৱে।।

পদ।। শ্যাম শৰীৰ পীত-              পট পৰি লম্বিত
                       কণ্ঠে কলম্ব মালা লুলে ৰে।
         ৰূপে কোটি                        মদন মনোমোহন
                       শিৰে শিখণ্ডক দুলে ৰে।।

         ধেনু-পদ-ৰেণু-তনু              কৰে কনক বেণু
                       লহু লহু পঞ্চম গায় ৰে।
         কটি-তট কিঙ্কিণী                পায়ে নূপুৰধ্বনি
                       হৰষে হৰষে ধেনু ধায় ৰে।।

         কানুক চান্দ-বয়ন                ঘন ঘন হেৰত
                        গোপিনী দৰশন পায়া ৰে।
         কহয় মাধৱ হৰি                  চৰণ শিৰে ধৰি
                         দীন-বৎসল কৰু দায়া ৰে।।